Εθνικοφροσύνη

Η ανακοίνωση της ΝΔ, που κάνει λόγο για «εθνική ευαισθησία», με αφορμή την εξέλιξη του μακεδονικού προβλήματος, είναι οδυνηρό λάθος. Η αξιωματική αντιπολίτευση μοιάζει να υιοθετεί, όπως παλαιότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, και προσπαθεί να επιβάλει μια βίαιη διαίρεση του κοινωνικού σώματος: «ή εμείς ή αυτοί». Μάλιστα, βαθαίνει αυτή τη διαίρεση οικειοποιούμενη, κατά τα φαινόμενα, τα συλλαλητήρια στα οποία, ακόμα μια φορά, γιγαντώνεται ένας ακόμα μύθος, βασισμένος στην επίκληση του εθνικού ιστορικού μύθου που δηλοί ότι «η Μακεδονία είναι ελληνική» (ο μακαρίτης ιστορικός Φίλιππος Ηλιού επέμενε ότι μόνο «η ελληνική Μακεδονία είναι ελληνική»).

Ακούγοντας ή διαβάζοντας θέσεις στελεχών της ΝΔ, ομολογώ ότι αισθάνομαι πως το κόμμα αναζητεί αίφνης ιδεολογικό περιεχόμενο ιδιαιτέρως στην παραδοσιακή εθνικοφροσύνη. Πολλές φορές άκουσα αυτές τις ημέρες το «επιχείρημα» της τρισχιλιετούς συνέχειας από στελέχη της ΝΔ. Αντί για το ευρωπαϊστικό προφίλ ενός ανανεωμένου συντηρητικού κόμματος που σχεδιάζει υπεύθυνα την έξοδο από τη μιζέρια του κρατισμού και της υπανάπτυξης, βλέπω παλαιούς κρατιστές να φοράνε τις στολές των μακεδονομάχων. Και με έκπληξη ακούω νεότερα στελέχη να δηλώνουν κατευθείαν απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, να δηλώνουν μάλιστα προσβεβλημένοι όταν τους επισημαίνεται η εθνικόφρων και αντιεπιστημονική καταγωγή του συγκεκριμένου «επιχειρήματος». Προφανώς, μπορώ να κατανοήσω την αντίδραση της ΝΔ στα παιχνίδια του Τσίπρα με τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Η προσπάθειά του να μετατρέψει το Μακεδονικό σε εργαλείο διάσπασης της ΝΔ χρειαζόταν προφανώς απάντηση. Αλλά η απάντηση αυτή δεν μπορεί να παραδίδει ένα ζήτημα που, ούτως ή άλλως, η χώρα, ίσως και η ΝΔ, κάποια στιγμή θα κληθεί να το αντιμετωπίσει, στο φανατισμό και στις συλλογικές ψυχώσεις μιας νέας πλατείας. Ενός νέου ανορθολογισμού.

Η χώρα, στο ζενίθ της οικονομικής, αλλά και πολιτισμικής και πολιτικής κρίσης της, ουσιαστικά δεσμεύτηκε, μέσω της πίεσης των Αγανακτισμένων της Πλατείας Συντάγματος το καλοκαίρι του 2011, στον αντιμνημονιακό λαϊκισμό που έφερε τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία και τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή. Σε συνθήκες σύγκρουσης και διχασμού, η χώρα σύρθηκε στα πρόθυρα του Grexit, στην παράταση των Μνημονίων, στη διάλυση της μεσαίας τάξης, στην παρατεταμένη αβεβαιότητα. Αλίμονο αν τη χθεσινή διαίρεση «πατριώτες vs γερμανοτσολιάδων» την υποκαταστήσει η επιστροφή μιας παλαιάς διαίρεσης, «εθνικόφρονες vs μιασμάτων».

Οχι για άλλο λόγο, αλλά διότι, ακόμα μια φορά, η ελληνική κοινωνία αντί να πολεμήσει την κακοδαιμονία της θα βρεθεί να πολεμά με φαντάσματα.