Ο τελικός, παντού σε όλο το κόσμο, είναι γιορτή. Στην Ελλάδα είναι κινητή εορτή. Πότε από δω, πότε από κει. Και σε ό,τι έχει να κάνει με τα διαδικαστικά, εμποροπανήγυρις. Η είδηση μιλάει από μόνη της: «Κόκκινες γραμμές του ΠΑΟΚ ενόψει του τελικού. Μία από αυτές, να γίνει δίκαιη μοιρασιά στις προσκλήσεις προς τις δύο ομάδες, θέλοντας να αποτρέψουν τυχόν διαρροές στην πλευρά της ΑΕΚ». Με τον μήνα να κοντεύει να βγει, δεν πρόκειται πρωταπριλιάτικο αστείο. Δεν είναι μόνο υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, που έχουν «κόκκινες γραμμές» στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς. Εξίσου αμετακίνητος, στη χθεσινή σύσκεψη για τον τελικό της 12ης Μαΐου με την ΑΕΚ, ήταν κι ο ΠΑΟΚ. Στο μείζων θέμα, της μοιρασιάς των προσκλήσεων. Κι επειδή, όπως επισημάναμε στην αρχή, η γιορτή του τελικού στην Ελλάδα είναι κινητή, ο ΠΑΟΚ, έστω και τη τελευταία στιγμή, έθεσε θέμα αλλαγής της έδρας. Και γιατί όχι; Πέρυσι ο τελικός έγινε στον Βόλο. Τελικός έχει γίνει στη Πάτρα. Και στα Χανιά. Οχι σαν τα κυρίζια τους Εγγλέζους που εδώ και εκατό χρόνια κάνουνε τον τελικό του Κυπέλλου στο ίδιο γήπεδο. Εδώ υπάρχει ποικιλία. Και στο πάλαι ποτέ Νίκος Γκούμας έχει γίνει τελικός και στο παλιό Καραϊσκάκη και στη Λεωφόρο. Και διπλούς τελικούς έχουνε δοκιμάσει οι πανούργοι οι Ελληνες. Μία σου και μία μου. Πρόπερσι, ο τελικός είχε τεθεί υπό την αιγίδα του Χαράλαμπου – Σταύρου Κοντονή. Ως φέροντα την ιδιότητα του πολυχρονεμένου βεζίρη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτός αποφάσισε να διεξαχθεί χωρίς κόσμο. Αυτός όρισε τον διαιτητή. Αυτός τον τρενάρισε κανένα μήνα, μέχρι να ορισθούν οι επόπτες, της αρεσκείας του. Πέρυσι, ο τελικός είχε περάσει σε αμιγώς ποδοσφαιρικά χέρια. Η υψηλή επίβλεψη και επιστασία, εμμέσως πλην σαφώς, είχε ανατεθεί στον Αχιλλέα Μπέο. Κι ο τελικός έγινε σε συνθήκες Μποτσουάνας και Ζιμπάμπουε. Θα μπορούσε λοιπόν να αλλάξει και φέτος. Να διεξαχθεί στην κοσμοπολίτικη Μύκονο. Στο γήπεδο του Ορνού. Παρουσία μόνο celebrities. Κι ούτε φασαρίες ούτε τίποτα. Ποιοι να τσακωθούνε; Ο Αντώνης Ρέμμος με τον Ηλία Ψινάκη; Δεν γίνεται.