Υπόθεση εργασίας. Οτι είσαι ένας απατεώνας πολιτικός. Οτι το ποδόσφαιρο είναι στο πεδίο ευθύνης σου και σου τυχαίνει το γεγονός στην Τούμπα. Ας υποθέσουμε επίσης ότι, ως πολιτικός απατεώνας, δεν θέλεις να αλλάξει κάτι. Παρά μόνο να συνεχιστεί το νταραβέρι. Ως πολιτικός επίσης, υποχρεούσαι να δείξεις στα βόδια που σε ψηφίζουν ότι κάτι κάνεις. Τι κάνεις σ’ αυτή την περίπτωση; Είναι προφανές: διακόπτεις το πρωτάθλημα. Δείχνεις ότι κάτι κάνεις, το πράγμα ξεχνιέται και ξεθωριάζει στα media. Και ύστερα από δύο, το πολύ τρεις εβδομάδες, ξανά προς τη δόξα τραβά. Πετάς και μια μπαρούφα: «Το πρωτάθλημα δεν θα αρχίσει αν δεν υπάρχει ένα πλαίσιο συμφωνημένο από όλους, με όρους και κανόνες» και καθάρισες. Δηλαδή, σήμερα δεν υπάρχει ΚΑΠ; Δεν υπάρχει Πειθαρχικός Κώδικας της ΕΠΟ; Υπάρχει κάποιος που συμμετέχει στο πρωτάθλημα και δεν συμφώνησε σ’ αυτούς; Το πρόβλημα είναι η έλλειψη νόμων ή ότι αυτοί που τους εφαρμόζουν είναι νταραβερτζήδες; Μέχρι και υποβιβασμός προβλέπεται για απειλή εις βάρος αξιωματούχου. Η εσχάτη των ποινών. Ευτυχώς, όμως, όλα αυτά είναι υποθετικά. Ενδεχόμενα να συμβαίνουν αλλού. Στη Τανγκανίκα. Στη Ζιμπάμπουε. Στην Ελλάδα όχι. Ευτυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν απατεώνες πολιτικοί. Κατά συνέπεια, η διακοπή του πρωταθλήματος ήταν απλώς μια συνετή πολιτική πράξη. Και γι’ αυτό ακριβώς είναι ενδεδειγμένη και επαναλαμβανόμενη. Να μην κοροϊδευόμαστε. Την ίδια ακριβώς μέθοδο ακολουθούσε και μετά μανίας, θα πρέπει να πούμε, ο απελθών υφυπουργός Αθλητισμού. Ο διάσημος Χαράλαμπος – Σταύρος Κοντονής. Μια έκλεινε τα γήπεδα, μια τα άνοιγε. Κάτι σαν τα μονά-ζυγά. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μια τρύπα εις το ύδωρ. Η επόμενη μέρα να είναι πάντα χειρότερη από την προηγούμενη. Οποιος λαμβάνει σοβαρά υπόψη του τα περί του θέματος λεχθέντα από τον Πρωθυπουργό, «δεν με ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος, αυτή η ιστορία θα τελειώσει και όλοι θα βρεθούν προ των ευθυνών τους», να σηκώσει το χέρι του. Κάτι σε Σταύρο Αδαμίδη, δηλαδή, όταν είχε κάνει την περισπούδαστη δήλωση «το πάρτι τελειώνει».