Τον Αύγουστο του 2013 ένας 18χρονος έπειτα από έλεγχο σε τρόλεϊ διαπιστώθηκε ότι δεν είχε εισιτήριο. Για να αποφύγει το πρόστιμο πήδηξε από το όχημα, ενώ αυτό βρισκόταν εν κινήσει, και σκοτώθηκε. Το δυσάρεστο περιστατικό ξεσήκωσε ογκώδες κύμα διαμαρτυρίας. Τα κινήματα «δεν πληρώνω» κατήγγελλαν τον ελεγκτή, και όλους τους ελεγκτές, και τη διοίκηση των συγκοινωνιών, και την τότε κυβέρνηση, ως φονιάδες. Το left.gr κραύγαζε: «Για 1,40 ευρώ»! Μέσα στον ορυμαγδό, περίπου εμπεδώθηκε η εντύπωση ότι οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι «του λαού», ο οποίος πρέπει να μετακινείται τζάμπα, και πως οι ελεγκτές είναι κακοί άνθρωποι, τσιράκια του παλαιού συστήματος που θα πρέπει να ανατραπεί. Με κάτι τέτοια κόλπα, φουντώνοντας και διοχετεύοντας τη λαϊκή αγανάκτηση, φτάσαμε οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να κυβερνάνε, με τα γνωστά αποτελέσματα, περισσότερα από τρία χρόνια, υπουργός αρμόδιος και για τις δημόσιες συγκοινωνίες να είναι ο Χρήστος Σπίρτζης, ένας παλιός πασόκος, όνειρο ζωής του οποίου ήταν να έχει στο γραφείο του το πορτρέτο του Αρη Βελουχιώτη, και υπεύθυνος του μετρό ένας άλλος επαναστάτης, ο πρώην πρύτανης του Αριστοτελείου Γιάννης Μυλόπουλος.

Οι επαναστάτες ευημερούν, αλλά οι συγκοινωνίες καταρρέουν. Το μετρό έχει αρχίσει να παίρνει την κατηφόρα, τα δρομολόγια μειώνονται, η επαιτεία κυριαρχεί και η καθαριότητα είναι, πλέον, παρελθόν. Στα λεωφορεία ο στόλος θυμίζει όλο και περισσότερο Κούβα.

Πώς να γίνει αλλιώς, αφού πλέον εισιτήριο πληρώνουν όλο και λιγότεροι. Χωρίς ελέγχους και με το (δύσχρηστο) ηλεκτρονικό εισιτήριο εν ισχύι, η λαθρεπιβίβαση είναι καθεστώς: οι μπάρες, που θα έπρεπε να κατεβούν στους σταθμούς του μετρό από τον προηγούμενο Νοέμβριο, η κυβέρνηση λέει ότι θα κατεβούν στις 15 Μαρτίου. Το τζάμπα καλά κρατεί –και μαζί η κουλτούρα του. Το κράτος δεν θα κάνει τη δουλειά του για 1,40 ευρώ. Στο δίλημμα «αυταρχισμός» του ελεγκτή ή μπάχαλο, που έφτιαξε ο δήθεν αντισυστημικός λαϊκισμός, επιλέγεται το μπάχαλο.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει καλλιεργήσει ένα δημοφιλές ψέμα: ότι είναι φιλολαϊκό να μην πληρώνουμε τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας (ασχέτως αν, στην ουσία, το τζάμπα το επωμίζονται οριζοντίως όλοι οι φορολογούμενοι, που ούτως ή άλλως καλύπτουν τη χασούρα). Και δυστυχώς, η αντιπολίτευση ελάχιστα έως καθόλου ασχολείται με αυτά τα ταπεινά ζητήματα της λαϊκής καθημερινότητας.

Που επιδεινώνεται όχι μόνο στις συγκοινωνίες, αλλά σε ολόκληρο το Δημόσιο.