Εγραφα στο φύλλο της 8ης Ιανουαρίου για τη μεγάλη επιτυχία του Τζέρι Λι Λιούις, το «Great balls of fire» και η καφενειακή κριτική εστίασε στο Rock ‘n’ Roll. Αδυνατούσε να συνδέσει τις δύο πρώτες λέξεις του τίτλου του τραγουδιού με το «ρίσκο» για να της αποκαλυφθεί η εικόνα που σχημάτιζε τότε η απόφαση της ηγεσίας του Ολυμπιακού να αντικαταστήσει τον Τάκη Λεμονή με τον Οσκαρ Γκαρσία.

Η ήττα των Ερυθρολεύκων από την ΑΕΚ έδωσε την ευκαιρία στους ποδοσφαιρικούς καιροσκόπους να ανοίξουν το ντουλάπι με τους σκελετούς και να ξεκρεμάσουν τα περίφημα «αν».

Οι υποθετικοί σύνδεσμοι δεν ταιριάζουν όμως στις μεγάλες ομάδες. Ο Ολυμπιακός έκανε άλμα για να ξεφύγει από την αγωνιστική μετριότητα τη στιγμή που ήταν πρωτοπόρος στο πρωτάθλημα. Τόλμησε γιατί ήξερε πως ο βόρβορος ερχόταν με ορμή και αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να τον αντιμετωπίσει.

Και το μόνο του όπλο θα ήταν η αγωνιστική υπεροπλία. Ο Τάκης Λεμονής ήταν και παραμένει ένας στρατιώτης του Ολυμπιακού. Οπως και ο Γιουπ Χάινκες για την Μπάγερν. Ο Τάκης δεν είναι όμως Γιουπ Χάινκες. Γι’ αυτό η ντουλάπα πρέπει να κλείσει το συντομότερο δυνατόν μαζί με τα «αν» και τους σκελετούς.

Η ποδοσφαιρική αβιογένεση του Ολυμπιακού θα συντελεστεί σε ανύποπτο χρόνο. Αλλά για τους καιροσκόπους θα είναι απλά μία νέα προσαρμογή.