Με τον Ολυμπιακό, τον κόσμο του και τον Βαγγέλη Μαρινάκη ασχολήθηκε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος. Αυτός που, κατά δήλωσή του, ξέρει από φτώχεια, επειδή κατοικοέδρευε για δύο χρόνια στο Αιγάλεω. Κι είναι προφανές ότι απαξάπαντας εκεί στο Μαξίμου τούς συμφέρει να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα. Να ασχοληθεί με την πολιτική ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για να πει τι; Για το πολυνομοσχέδιο και το ψαλίδι στα οικογενειακά επιδόματα; Την έμμεση κατάργηση των απεργιών; Το ΕΚΑΣ; Το πετρέλαιο θέρμανσης; Δύσκολο. Το εύκολο γι’ αυτούς είναι η στοχοποίηση. Οτι δήθεν ο Βαγγέλης Μαρινάκης «προσπαθεί να ταυτίσει τον κόσμο του Ολυμπιακού με τις απόψεις της ΝΔ και του συγγενούς του, Κυριάκου Μητσοτάκη». Είναι προφανές ότι (πέραν όλων των άλλων) είναι και καλομαθημένοι. Να εκφράζει τον θαυμασμό του για τον Αλέξη Τσίπρα ο Ιβάν Σαββίδης και να τον παρομοιάζει με τον Βλαντίμιρ Πούτιν (σ.σ.: και εις ανταπόδοσιν της φιλοφρόνησης ο Πρωθυπουργός να λέει ότι ήρθε η ώρα να πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ). Να αποφαίνεται ο Ιβάν Σαββίδης ότι ο Μητσοτάκης δεν πρόκειται να γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Να εκφράζει τον θαυμασμό του για τον Χαράλαμπο – Σταύρο Κοντονή ο Δημήτρης Μελισσανίδης και να τον αποκαλεί «υπουργάρα». Οσοι έχουν την εντύπωση ότι το «αβανταδόρος» παραπέμπει μόνο στους παπατζήδες της οδού Αθηνάς, έχουν χάσει επεισόδια. Κι αβανταδόρος χωρίς το αζημίωτο δεν έχει υπάρξει ακόμα. Οποιος γκουγκλάρει, μπορεί να βρει ποιος επιχειρηματίας είχε απειλήσει τους εργαζομένους της εταιρείας του «αν βγει στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, φεύγω και χάνετε τις δουλειές σας». Και σήμερα είναι κολλητός με τον Φλαμπουράρη και αποθεώνει τον Πρωθυπουργό. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν ασχολήθηκε ποτέ μ’ αυτούς. Δεν μπλέχτηκε με την πολιτική, γιατί δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει. Αυτοί «ασχολήθηκαν» και «ασχολούνται» μαζί του. Απροκάλυπτα. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είπε αυτά που είπε αμυνόμενος.