Αναζήτηση
Σεξισμός
«Η γυναίκα του Ελληνα Πρωθυπουργού οφείλει πρωτίστως να μη δίνει συνεντεύξεις, ιδίως πολιτικού περιεχομένου. Και εάν δώσει, οφείλει να δέχεται το σεξισμό που της αναλογεί, όπως κάθε γυναίκα που εμφανίζεται στη δημόσια σφαίρα σε ρόλο άλλο από αυτόν της καλής νοικοκυράς και συζύγου, μάνας και αντικειμένου πόθου» γράφει η χθεσινή ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας Φύλων με αφορμή τα σχόλια που ακούστηκαν ή γράφηκαν για τη συνέντευξη της Μπέττυς Μπαζιάνα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον «αρμόδιο κυβερνητικό φορέα για τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και την παρακολούθηση της εφαρμογής των πολιτικών για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών σε όλους τους τομείς», η σύντροφος του Πρωθυπουργού έπεσε θύμα σεξισμού. Κι επειδή «η γυναίκα του Πρωθυπουργού, η γυναίκα της διπλανής πόρτας, η κάθε γυναίκα, οφείλει να συνεχίσει να μιλά» εξήγησε ότι «η ΓΓΙΦ στέκεται στο πλάι όλων αυτών των γυναικών, ενθαρρύνοντάς τες με το έργο της να μιλούν κάθε φορά δυνατά και καθαρά, μήπως και η φωνή τους σκεπάσει τους λεβέντες που θορυβούν, προσπαθώντας να καλύψουν το λόγο τους». Θεμιτή –αν όχι επιβεβλημένη –η παρέμβαση θα έλεγε κανείς.
Α λα καρτ
Αυτός, άλλωστε, δεν είναι ο ρόλος του εν λόγω κυβερνητικού φορέα; Μήπως, όµως, υπάρχουν περιπτώσεις που δεν έχει δείξει την ίδια σπουδή µε εκείνη που επέδειξε στην υπεράσπιση της «γυναίκας του Πρωθυπουργού»; Οταν, ας πούµε, είχε σκάσει το 2016 η ιστορία µε τις καταγγελίες ελληνίδων εργαζοµένων στην πρεσβεία της Βενεζουέλας, στην Αθήνα, κατά του πρεσβευτή για σεξουαλική παρενόχληση, η ΓΓΙΦ δεν είχε εκδώσει καµία ανακοίνωση. Τι κι αν η πλειονότητα των γυναικών, αργότερα, κατήγγειλαν πως είχαν απολυθεί λόγω του σάλου που είχε προκαλέσει η δηµοσιοποίηση της υπόθεσης; Ούτε εκεί βρήκε µια καταδικαστική αράδα να γράψει η ΓΓΙΦ. Ανάλογη στάση τηρεί και στις σεξιστικές εξάρσεις του Παύλου Πολάκη. Μπορεί, για παράδειγµα, ο υπουργός να αποκαλεί τη Βίκυ Σταµάτη «νεόπλουτο τσουλί» χωρίς να ερεθίζει τις συριζαίες συντρόφισσες της Γραµµατείας. Ή να χαρακτηρίζει µια δηµοσιογράφο «θεραπαινίδα και λιβανιστήρι» και η προϊσταµένη της Γραµµατείας να δηλώνει πως «πρόκειται για πολιτικό σχολιασµό. Δεν έχει καµία σχέση µε την ισότητα ή µε τον σεξισµό». Δεν δικαιούται, εποµένως, κάποιος να εικάσει ότι ο γραµµατειακός φεµινισµός είναι α λα καρτ;
