Εν πρώτοις, και όχι επειδή αυτό υπαγορεύουν οι καλοί μου τρόποι, να ευχηθώ προς όλους, κραταιούς αυτού του τόπου και απλούς πολίτες, όχι κατ’ ανάγκην με αυτή τη σειρά, Ευτυχές το Νέον Ετος. Συνοδευομένης αυτής της ευχής, με μία ακόμη: να αποδειχθεί το 2018, για τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί, καλύτερο από το 2017 –το οποίο πήγε στον αγύριστο και δεν πρόκειται να επιστρέψει ποτέ, εγγυημένα πράγματα.

Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω ότι αν και μας άφησε κάτι κληρονομιές αυτό το 2017, είμαι βέβαιος πως θα βρεθεί τρόπος για την όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείρισή τους. Διότι αυτός είναι ο άνθρωπος, με αυτά ζει, με αυτά είναι αναγκασμένος να επιβιώνει. Ζωή χωρίς προβλήματα δεν υπάρχει από καταβολής κόσμου. Ο τελευταίος που νόμιζε ότι τα είχε λυμένα ονομαζόταν Αδάμ, αλλά μόλις δοκίμασε το μήλο κατάλαβε και αυτός ότι η όλη ιστορία ζω στον Παράδεισο και δεν έχω προβλήματα είναι παραμύθι.

Ως εκ τούτου μην τρελαίνεται κανείς, θα τη βρούμε την άκρη. Κάποια στιγμή, τώρα ή αύριο, σε δύο εβδομάδες ή σε τέσσερις μήνες. Σιγά…

Γυμνάσια

Υποθέτω σε αυτό το mood πρέπει να ήταν απόγευμα Κυριακής ο συντάκτης του non paper με το οποίο απάντησε στον αντιπρόεδρο της τουρκικής κυβέρνησης Τσαβούσογλου (δεν πρόκειται για τον υπουργό των Εξωτερικών που είναι μεγάλη «μάρκα», αλλά για τον άλλον, που κατάγεται από την Κομοτηνή…).

Πολύ χαλαρός, αντί να τον πλακώσει στις «γρήγορες» που λέμε, του συνέστησε να σκέφτεται και μετά να ομιλεί. Καλό, δεν λέω, αλλά το πρόβλημα υπάρχει. Υφίσταται ως κληρονομιά από το 2017 και όπως δείχνουν τα πράγματα η ένταση θα αυξομειώνεται αναλόγως των εσωτερικών προβλημάτων της Τουρκίας.

Διότι δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτοί οι οκτώ τούρκοι φυγάδες αξιωματικοί είναι και τίποτε σπουδαία κεφάλια ή έπαιξαν κομβικό ρόλο στο λεγόμενο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Οταν το καθεστώς της γειτονικής χώρας έχει συλλάβει και έχει αρχίσει να δικάζει χιλιάδες, σιγά το πρόβλημα με οκτώ τύπους που την κοπάνησαν και ήρθαν σ’ εμάς.

Εδώ έχουν διαφύγει στη Γερμανία, ας πούμε, πάνω από 1.500 πραξικοπηματίες και πολλοί άλλοι έχουν επιλέξει χώρες όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία, αλλά τέτοιον πανικό δεν έχουν κάνει οι γείτονες. Αυτοί εδώ είναι το θέμα μας; Οχι. Απλώς τους χρησιμοποιεί το καθεστώς Ερντογάν για να μας κάνει γυμνάσια…

Υποσχέσεις

Εκεί όμως που όπως φαίνεται κάτι έχει γίνει, είναι στο τι τους είχαμε υποσχεθεί ως κυβέρνηση, των Τούρκων, ώστε αυτοί τώρα να ωρύονται και εμείς να αμυνόμαστε συνεχώς (γιατί πιο μεγάλη απόδειξη από το πώς ενήργησε η κυβέρνηση το Σάββατο στο θέμα της παροχής ασύλου σε έναν από τους οκτώ αξιωματικούς δεν υπάρχει).

Τι τους υποσχεθήκαμε λίγο μετά την καταστολή του πραξικοπήματος, τι υποσχέθηκε τότε δηλαδή ο πρόεδρος Τσίπρας στον πρόεδρο Ερντογάν και τι του ξαναϋποσχέθηκε τον Δεκέμβριο που ήρθε στην Αθήνα. Αν, όπως όλα δείχνουν, δεσμεύθηκε ότι θα τους στείλει πίσω πακέτο (στον θάνατο, πρέπει να έχουμε κατά νου, διότι με όσα έχουν προηγηθεί οι τύποι αυτοί δύσκολα θα γλιτώσουν), υπάρχει ζήτημα σοβαρό.

Γι’ αυτό νομίζω ότι το καλύτερο είναι η κυβέρνηση να πει ξεκάθαρα τι έχει μεσολαβήσει, για να ξέρει και ο λαός πού πρέπει να αποδώσει όλη αυτή την ένταση. Είναι γιατί αυτοί είναι κατ’ εξακολούθηση προκλητικοί ή οφείλεται στο ότι εμείς υποεκτιμήσαμε την κατάσταση πρόπερσι το καλοκαίρι και είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω, του είδους «εντάξει, εφέντιμ, μην ανησυχείς, θα σου τους δώσουμε, τι να τους κάνουμε εμείς»;

Αλλος άνθρωπος

Μιλούσα για χαλαρότητα των ημερών και δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι αυτή έχει (κατα)κυριεύσει και τον πρόεδρο Αλέξη, ο οποίος επέστρεψε φρέσκος και ροδαλός από τις εβδομαδιαίες διακοπές στα χειμερινά θέρετρα της Σερβίας, και την Κυριακή αμέσως μετά τα κάλαντα που του είπαν διάφορα συγκροτήματα, είχε και μια 40λεπτη συζήτηση με τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το κυβερνητικό ρεπορτάζ.

Οπως ενημερώθηκα εγκύρως από συναδέλφους μου που μετείχαν της συζητήσεως, έχουμε μια ουσιαστική διαφοροποίηση στο μέτρο σύγκρισης του προέδρου Αλέξη. Δεν είναι ο Ανδρέας, όχι. Είναι ο… Καραμανλής, παρακαλώ! Ο Κώστας, όχι ο άλλος, ο Μεγάλος. Ο Κώστας. Σύμφωνα με τα όσα τους ανέφερε, θα κερδίσει τις προσεχείς εκλογές, όποτε αποφασίσει να τις κάνει, και θα επιτύχει αυτό που δεν πέτυχε ο Καραμανλής, να κερδίσει εκλογές για τρίτη συνεχόμενη θητεία!!!

Προβληματίστηκα πολύ στο πού πρέπει να αποδώσω το γεγονός. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρέπει να το έχει πάθει από τις πολλές συναναστροφές με τον Παπαγγελόπουλο, δεν εξηγείται αλλιώς!..

Τρίτη αλλά φαρμακερή

Φυσικά ευελπιστεί ότι θα τον δικαιώσει ο λαός –και αυτόν. Και θα του δώσει και τρίτη ευκαιρία να κυβερνήσει. Αλλά δεν θυμάμαι, αλήθεια το λέω, τον λαό να δικαιώνει κανέναν. Ο λαός καταψηφίζει, δεν υπερψηφίζει. Δεδομένο. Γιατί να το κάνει με τον Τσίπρα, δεν το καταλαβαίνω. Δεύτερη ευκαιρία μπορεί να δώσει. Τρίτη δεν υπάρχει.

Αλλωστε ο πρόεδρος Αλέξης λογικά δεν πρέπει να έχει παράπονο, τη δική του δεύτερη ευκαιρία την πήρε τον Σεπτέμβριο του 2015 –τότε που ενώ φόρτωσε τη χώρα με ένα σκληρό Μνημόνιο κέρδισε τις εκλογές περίπατο από την πεθαμένη ΝουΔού.

Υπ’ αυτή την έννοια, έχω την αίσθηση ότι οι προβλέψεις του προέδρου ότι θα κερδίσει και τρίτη φορά εκλογές θα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν ως προς τη βάση τους –και το λέω όσο πιο ήπια γίνεται, συμβαδίζοντας με το πνεύμα των ημερών…

Ανασχηματισμός

Ευκαιρίας δοθείσης, δεν μπορώ να μην ενημερώσω την πλειάδα των αγαπημένων υπουργών της κυβέρνησης, οι οποίοι (γνωρίζω ότι) ανελλιπώς και επί καθημερινής βάσεως προσεύχονται για την καλή μου τύχη, ότι αυτές τις ημέρες θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί, ώς και επιμελείς θα έλεγα.

Ητοι, αν έχουν τίποτε εκκρεμότητες, από Δευτέρα που λογικά θα επιστρέψουν στο γραφείο, μια και τελειώνουν και οι γιορτές, συστήνω ανεπιφύλακτα να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά.

Το επισημαίνω, διότι κατά τη συζήτηση που προανέφερα, αυτή δηλαδή που είχε ο πρόεδρος Αλέξης με τους συναδέλφους μου, παραμονή Πρωτοχρονιάς στο Μέγαρο Μαξίμου, τους άφησε να καταλάβουν ότι εκεί, στο συγκλονιστικά υπέροχο Κοπαόνικ της Σερβίας όπου έκανε διακοπές, σκέφθηκε σοβαρά το ενδεχόμενο του ανασχηματισμού της κυβέρνησης. Ειδικά τώρα που εξέλιπε και το τελευταίο ανάχωμα για την πραγματοποίησή του, που ήταν η τρίτη αξιολόγηση του προγράμματος.

Εννοείται ότι δεν μπήκε σε ονοματολογία ούτε και ήταν δυνατόν. Αλλά ήταν σαφής στην… ασάφειά του, ότι τον ψήνει σιγά σιγά για να μην του καεί…

Εξάλλου, ο ανασχηματισμός μιας κυβέρνησης είναι ένα από τα πράγματα που δεν προαναγγέλλονται –αφού ο άλλος που τον κάνει επιδιώκει να αλλάξει την πολιτική ατζέντα με την πραγματοποίησή του, είναι δυνατόν να τον ανακοινώνει εκ των προτέρων; Δεν είναι.

Σύνδρομο

Ούτε και οι εκλογές προαναγγέλλονται, ειδικά όταν αυτές είναι πρόωρες. Ετσι και ο πρόεδρος Τσίπρας που το έχει μάθει το μάθημα καλά (το μάθημα των προηγούμενων) ήταν επιτηδευμένα ασαφής όταν ρωτήθηκε από τους συναδέλφους, αν το τέλος του προγράμματος, τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο του 2018, θα σημάνει την αντίστροφη μέτρηση για εκλογές.

Και καλώς έπραξε, θα επικροτήσω. Εκλογές θα κάνει όταν εκτιμήσει ότι τον συμφέρουν. Αλλιώς θα κρατηθεί στην καρέκλα μέχρι την τελευταία ημέρα. Είναι το σύνδρομο του χαρτοπαίκτη. Που χάνει όλη τη νύχτα και περιμένει να του κάτσει ένα κόλπο εκεί κατά το ξημέρωμα, μήπως και αρχίσει να ρεφάρει…

Τελευταία Νέα