Αναζήτηση
«Greece is come back… is here… Α land of opportunity with its doors wide open». Μιλώντας ακόμα μια φορά στα ξένα, τα οποία απήγγειλε σε μαγνητοσκοπημένο μήνυμα στο πλαίσιο διεθνούς συνεδρίου που διεξάγεται στη Νέα Υόρκη, ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να προσελκύσει ξένους επενδυτές στην Ελλάδα. Μάλλον απέτυχε, επειδή για τους ξένους αυτά δεν είναι κανονικά ξένα αλλά φραγκολεβαντίνικες ασυναρτησίες, υλικό κωμωδιών τύπου «Μπόρατ». Γελούν. Αλλά δεν αγοράζουν Ελλάδα.
Ο έλληνας Πρωθυπουργός αδυνατεί να καταλάβει ότι μιλώντας σε ξένους στα ξένα, χωρίς να τα κατέχει, χωρίς δηλαδή να ξέρει απολύτως με ακρίβεια τι λέει, επιτυγχάνει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί για το θρίαμβο, έρχεται η λοιδορία. Δεν έχει λόγο να το κάνει. Θα μπορούσε ανέτως να μιλήσει στη γλώσσα του, να διατυπώσει με τη σαφήνεια που του επιτρέπει η γνώση της ελληνικής τις ίδιες θέσεις που επιχειρεί να τις διατυπώσει σε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνει και κάποιος καλός διερμηνέας να μεταφέρει το περιεχόμενο του λόγου του στη γλώσσα του ακροατηρίου του.
Ετσι κάνουν όλοι, ή έστω οι περισσότεροι. Συχνά μάλιστα, ηγέτες άλλων χωρών, τα λένε στη γλώσσα τους αν και ξέρουν άριστα αγγλικά, για λόγους γλωσσικού σοβινισμού. Εντάξει, ο δικός μας δεν είναι σοβινιστής, αλλά δεν θα μπορούσε να κάνει το ίδιο για λόγους, ας πούμε, αυτογνωσίας, επειδή δηλαδή γνωρίζει ότι δεν το σπικάρει το ξένο; Γιατί επιμένει να λέει σε διεθνή περιβάλλοντα μια γλώσσα που δεν ξέρει;
Δεν έχω απάντηση –αλλά ειλικρινά δεν υπάρχει λογική απάντηση. Θέλει, άραγε, ο Πρωθυπουργός να δείξει ότι, μιλώντας στα ξένα, μετέχει σε ένας διεθνές γίγνεσθαι το οποίο είναι πολύ ανώτερο από το γίγνεσθαι που ορίζει η μητρική του γλώσσα; Πιστεύει ότι έτσι αποκτά διαπιστευτήρια παγκοσμίου εμβέλειας ηγέτη; Φαντασιώνεται ότι ανήκει σε μια ξεχωριστή παγκόσμια ελίτ; Κάνει φιγούρα στους γηγενείς; Εχει κανένα απωθημένο από το σχολείο;
Δεν ξέρω. Ενα πράγμα ξέρω μόνο. Οτι, επειδή τα καταραμένα τα ξένα δεν τα κατέχει, όσο κι αν έχει απομνημονεύσει αυτά που πρέπει να απαγγείλει, η στραβή θα γίνει, το λάθος θα του φύγει. Λάθος προφανές, από γνωστική ανεπάρκεια, έπαρση και άγνοια κινδύνου –τόσο επικίνδυνο μείγμα.
Γελάνε οι άλλοι με αυτά. Ναι, γελάνε. Με τη γελοιότητα, γελάς. Και ποιος είπε ότι οι άλλοι πρέπει να μας λυπούνται για την ατυχία μας;
