Δύο ή ακόμη και τρεις Παπαδόπουλοι σε μια χώρα Παπαδόπουλων είναι αμελητέα ποσότητα. Αλλά δυο – τρεις Παπαδόπουλοι γύρω από έναν άνθρωπο είναι πολλοί. Ειδικά εάν στον έναν Παπαδόπουλο, αυτόν που συνδέεται με τον θεωρητικό της χούντας και, κατά δήλωσή του, πραγματικό συγγραφέα του πονήματος «Τρομοκρατία», προστεθεί ένας που αναζητά υπόγειες διαδρομές για να φτάσει στη Μόσχα και ακόμη ένας, οι σφαίρες του οποίου βρέθηκαν στα χέρια και τα όπλα και των μελών του Ισλαμικού Κράτους.

Είναι πραγματικά μια εντυπωσιακή συλλογή από Παπαδόπουλους. Πιο εντυπωσιακή και μάλλον πιο σπάνια ακόμη και από τη συλλογή αυτοκινήτων ενός συλλέκτη που προσφέρει 100.000 ευρώ στον συλλέκτη των Παπαδόπουλων για να προσθέσει στον πολύτιμο στόλο του τη λιμουζίνα του Ιντι Αμίν Νταντά –του δικτάτορα της Ουγκάντας που εάν ήταν δικτάτορας στην Ελλάδα μπορεί και να τον έλεγαν Παπαδόπουλο.

Συμπτώσεις; Ναι. Αλλά οι συμπτώσεις δεν πρέπει να ξεγελούν. Πίσω από τη σύμπτωση των ονομάτων μπορεί να διακρίνει κανείς όχι μόνο μια κοινή επιθυμία, την επιθυμία κάποιου να ανακατευτεί με το σκοτάδι των υπόγειων διαδρομών ή του εμπορίου όπλων, αλλά και μια κοινή μέθοδο και έναν κοινό στόχο. Η μέθοδος είναι ο κρυφοπαραγοντισμός, το κλείσιμο του ματιού, η ψιθυριστή υπόσχεση. Και ο στόχος είναι φυσικά η ισχύς. Ολα μυστικά, όλα εξωθεσμικά.

Από αυτή την άποψη και μόνο, ο Πάνος Καμμένος, πρόθυμος σύμφωνα με την «Ουάσιγκτον Ποστ» να βοηθήσει τον έναν Παπαδόπουλο να φτάσει στη Μόσχα, και τον άλλον, σύμφωνα με την αντιπολίτευση, να επιβάλει ως μεσάζοντα, είναι ένα νέο είδος πολιτικού. Ενα είδος που δεν προσδιορίζεται από τη δημόσια παρουσία του. Αλλά από τις –εμφανείς ή περισσότερο αφανείς –συλλογές του.