«Επιτόπου»

Πώς αντέδρασε ο Αλέξης Τσίπρας στις πλημμύρες της Δυτικής Αττικής; Με ένα ακόμη διάγγελμα –μπροστά από βιβλιοθήκη αυτή τη φορά, όχι το κλασικό τζάκι του Μαξίμου –την πρώτη μέρα. Και μια επίσκεψη επιτόπου, συνοδεία Ρένας Δούρου, Πάνου Σκουρλέτη και Νίκου Τόσκα τη δεύτερη. Αν συγκρίνει κανείς τον Πρωθυπουργό με τον αυγουστιάτικο εαυτό του, οφείλει να παραδεχθεί ότι έχει βελτιωθεί. Ως προς τον χρόνο αντίδρασης τουλάχιστον. Στις πυρκαγιές της Ανατολικής Αττικής χρειάστηκε τέσσερις μέρες για να πετάξει με ελικόπτερο πάνω από τα καμένα. Εξού και είχε δημιουργηθεί και hashatag #εξαφανισμένος_πρωθυπουργός στο twitter. Αρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάτι έχει μάθει όσον αφορά την επικοινωνιακή διαχείριση των φυσικών καταστροφών. Ή μήπως όχι; Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει εγχειρίδιο πάνω στο ζήτημα. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι πολιτικοί ωφελήθηκαν από μια φυσική καταστροφή. Κι άλλες που καταποντίστηκαν εξαιτίας της. Αν, όμως, ο Τσίπρας είχε μελετήσει πώς αντιμετώπισαν άλλοι παρόμοιες καταστάσεις, ίσως να είχε φτιάξει έστω την εικόνα που προσπαθεί να πλασάρει στο φιλοθέαμον κοινό περπατώντας στους λασπωμένους δρόμους της Μάνδρας με φόντο τα κατεστραμμένα αυτοκίνητα.

Παραδείγματα

Το μόνο σίγουρο, για τους επικοινωνιολόγους, είναι πως η υπερσκηνοθεσία βλάπτει. Το όριο, βέβαια, μεταξύ αυτής και του θεμιτού πολιτικού μάρκετινγκ είναι μάλλον δυσδιάκριτο. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται κάπως στη σύγκριση δυο παραδειγμάτων. Του Γκέρχαρντ Σρέντερ, που εξαιτίας της αντίδρασής του σε μια φυσική καταστροφή έσωσε την καριέρα του, και του περιλάλητου στις πυρκαγιές του 2007 καραμανλικού τζάκετ. Αύγουστος 2002, Ελβας, Δούναβης, Μούλντε και παραπόταμοι ξεχειλίζουν. Η μισή Γερμανία βρίσκεται πλημμυρισμένη. Ο καγκελάριος δεν αναλαμβάνει απλά τον συντονισμό των επιχειρήσεων, αλλά φορά γαλότσες και βουτά κυριολεκτικά στις λάσπες. Βλέπει με τα μάτια του το μέγεθος της καταστροφής, ελέγχει την αντίδραση του κρατικού μηχανισμού και εμψυχώνει τους πολίτες. Σχεδόν ένα μήνα μετά κερδίζει τις εκλογές, που όλοι εκτιμούσαν ότι θα χάσει. Ο Κώστας Καραμανλής, δέκα χρόνια πριν, ντύθηκε Μπους μέσα στο κατακαλόκαιρο και κατέφθασε στο κέντρο επιχειρήσεων για να επιβλέψει τη μάχη με τις φλόγες. Η στυλιστική του επιλογή προκάλεσε το αντίθετο του επιθυμητού αποτελέσματος. Μετά μοιράστηκαν τα τριχίλιαρα. Οπότε το πολιτικό κόστος της καταστροφής μετατράπηκε σε νίκη στις εκλογές. Μεταξύ μας, η ερώτηση «ποιο από τα δυο μοντέλα θα επέλεγε ο Τσίπρας;» μοιάζει ρητορική.