Το Μέγαρο Μαξίμου δεν εγκάλεσε ανοικτά στην ανακοίνωσή του την Μιράντα Ξαφά για εθνική προδοσία –δεν το έκανε ούτε ο συστημικός του Τύπος που καταγγέλλει την οικονομολόγο για την «υπονομευτική της στάση» και τη «ζοφερή εικόνα που παρουσίασε για την οικονομία μας». Αλλά από την κτητική αντωνυμία, αυτό το εξόχως αντιδημοσιογραφικό και εθνικοπατριωτικό «μας», και τον ισχυρισμό της κυβερνητικής ανακοίνωσης ότι «η μεθοδευμένη υπονόμευση (…) συνιστά πράξη που εκφεύγει από τα όρια της πολιτικής και εισέρχεται στη σφαίρα της δικαιοσύνης» αναρωτιέται κανείς εάν η θέση της Ξαφά μπορεί να είναι οπουδήποτε αλλού εκτός από την κρεμάλα.

Δεν είναι τόσο αστείο όσο φαίνεται. Ή μάλλον είναι στο μέτρο που εάν η Ξαφά εγκαλείται επειδή υποτίθεται ότι έκανε μια σειρά από δυσοίωνες προβλέψεις για την οικονομία σε κάποια συνάντηση στο Λονδίνο με διεθνείς επενδυτές, τότε ο Νουριέλ Ρουμπινί, ο οικονομολόγος που προέβλεψε επιτυχώς την οικονομική κρίση του 2008, θα έπρεπε να είχε εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι και στο μέτρο που όχι κάποιος που απλώς «φέρεται ότι είναι άτυπος σύμβουλος» του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας προειδοποιούσε ως επίδοξος πρωθυπουργός τους επενδυτές να μην επενδύσουν στην οικονομία μας γιατί «θα χάσουν τα λεφτά τους».

Δεν έχει και πολλή πλάκα όμως όταν οποιοσδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο αντιμετωπίζεται περίπου ως αντιφρονών. Και δεν έχει πλάκα επειδή και πάλι εκείνος ο επίδοξος πρωθυπουργός διαβεβαίωνε από το βήμα της Βουλής ότι «εδώ μέσα υπάρχουν κάποιοι που δεν είναι και πολύ Ελληνες». Για να το πει κανείς με τα δικά τους λόγια, είναι πράξεις που εκφεύγουν της πολιτικής. Και εισέρχονται στη σφαίρα του παρανοϊκού καθεστώτος.