Το συμβολικό φορτίο της πρόσκλησης από τον Αλέξη Τσίπρα του μικρού Αμίρ, του παιδιού από το Αφγανιστάν στο σπίτι του οποίου επιτέθηκαν με πέτρες όταν συζητήθηκαν δημοσίως οι λόγοι για τους οποίους δεν του επιτράπηκε να κρατήσει την ελληνική σημαία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, είναι τεράστιο. Φωνάζοντας τον μικρό μετανάστη και δίνοντάς του τη σημαία, ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να μιλήσει στο παραδοσιακό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ, σε όσους μιλούσε τα χρόνια που, μακριά από την καρέκλα, το κόμμα του αναδείκνυε το Μεταναστευτικό/Προσφυγικό σε μείζον θέμα της αριστερής ρητορικής.

Ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι τα σύμβολα του αριστερού λυρισμού συνεχίζουν να συγκινούν, ασχέτως των πολιτικών που ασκούνται, οι οποίες συχνά είναι αντίθετες από τα σύμβολα.

Τι συμβαίνει στο πεδίο της πραγματικότητας, όμως, το έδειξε ο Γκαζμέντ Καπλάνι, καθηγητής σήμερα σε αμερικανικό πανεπιστήμιο, μετανάστης στην Ελλάδα από την Αλβανία τη δεκαετία του 1990, ένα πρόσωπο που, παρά τις ακαδημαϊκές περγαμηνές τις οποίες κέρδισε στην κοινωνία μας, δεν του αποδόθηκε, παρά την επιθυμία του, η ελληνική υπηκοότητα. Σε ανάρτησή του στο facebook, o Καπλάνι αποδομεί τις δήθεν καλές προθέσεις του Πρωθυπουργού:

«Τότε που θα κατέβαινες για Δήμαρχος της Αθήνας με κάλεσες να συναντηθούμε» γράφει. «»Θέλω να είσαι στον δικό μου συνδυασμό», μου είπες. […] Σου είπα τότε ότι δεν θέλω να ανακατεύομαι με την πολιτική γιατί είμαι δημοσιογράφος αλλά και να το ήθελα δεν μπορώ γιατί δεν έχω την ελληνική υπηκοότητα. Εσύ έδειξες συγκλονισμένος, πολύ αγανακτισμένος. «Απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει», είπες. Καλό θέμα για αντιπολίτευση, σκέφτηκες τότε. Μετά έγινες εσύ πρωθυπουργός και οι όμοιοί σου. Εγώ ακόμα δεν έχω ελληνική υπηκοότητα. Δέκα χρόνια η αίτηση…».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί έναν τέτοιου τύπου συμβολισμό, κενό περιεχομένου. Τα ίδια είχε κάνει και το 2008, στη γιορτή της Προεδρίας για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Είχε επισκεφτεί το προεδρικό μέγαρο με τη νεαρή κομμώτρια από τη Σιέρα Λεόνε, Καντίτσα Σάνκο, που ήταν δεύτερης γενιάς μετανάστρια και διεκδικούσε κι αυτή την υπηκοότητα. Λίγο μετά, το 2010, έφυγε κουρασμένη και απογοητευμένη από την Ελλάδα, ζει πλέον πολίτης στο Λονδίνο.

Μια άλλη Καντίτσα, ένας άλλος Γκαζμέντ, ο ίδιος ο Αμίρ περιμένουν να γίνει Πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας να λύσουν τα προβλήματά τους. Να βάλουμε ένα χεράκι να τα καταφέρει…

Τελευταία Νέα