Οχι, δεν μίλησε ως πολιτικός, μίλησε ως επιστήμονας. Δεν είναι ο υπουργός Επικρατείας ούτε ο υπουργός Παρακολουθήσεων που «παρακολουθεί τα ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα στα social media» για να καταλήξει στο «ενδιαφέρον παραπολιτικό στοιχείο» με βάση το μηνιαίο report που του δίνουν οι συνεργάτες του ότι «συνεχίζεται η μαζική δημιουργία ψεύτικων λογαριασμών που ακολουθούν ταυτόχρονα πολλούς δεξιούς λογαριασμούς». Είναι ο επίκουρος καθηγητής και ο δημοσκόπος. Κοινωνικές τάσεις ανιχνεύει, δεν φακελώνει πολιτικούς αντιπάλους και πολίτες.

Μπορεί ο Χριστόφορος Βερναρδάκης να εξέπληξε πολλούς. Αλλά είναι απίθανο να εξέπληξε τον εαυτό του. Γιατί εάν «η καημένη η ΝΔ φαντασιώνεται ότι κάποιος την παρακολουθεί», ο ίδιος φαντασιώνεται μια άλλη δημοκρατία. «Εγώ θεωρώ και εξακολουθώ να πιστεύω, για να μην έχετε καμία αμφισβήτηση επ’ αυτού, ότι η βασική παθογένεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα –και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Αμερική και στην Ευρώπη και όπου αλλού θέλετε –είναι η αυτονόμηση συγκεκριμένων πολιτικοοικονομικών κύκλων διαμέσου των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης» είχε διαλαλήσει πριν από μερικούς μήνες.

Εντάξει, δεν το είπε και τόσο μπρούτα όσο η Ζωή Κωνσταντοπούλου που διακήρυξε ότι θα κλείσει όλα τα μέσα ενημέρωσης. Αλλά ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Βερναρδάκης φαντασιώνεται κι αυτός ένα καθεστώς; Οτι στη δική του δημοκρατία τα κοινωνικά δίκτυα πρέπει να παρακολουθούνται και τα Μέσα να μην αυτονομούνται γιατί αλλιώς έχουμε πρόβλημα; Το πρόβλημα αντιστοίχως δεν είναι αυτή καθαυτή η φαντασίωση του Βερναρδάκη. Είναι εάν η φαντασίωσή του μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Εάν με τα μηνιαία reports και τα «ενδιαφέροντα παραπολιτικά στοιχεία» η φαντασίωση παίρνει σιγά σιγά σάρκα και οστά.