Το εκπληκτικό δισέλιδο των «Νέων» της περασμένης Πέμπτης 19 του μηνός, με τις φωτογραφίες εκατοντάδων φοιτητών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, που διαδήλωναν κοστουμαρισμένοι, με γραβάτες αλλά και κομψές ρεπούμπλικες,* με αίτημα την κατάργηση των διδάκτρων, αυτά τα τρία φωτογραφικά στιγμιότυπα του 1929 θα ήταν και σκόπιμο και ωφέλιμο να τοιχοκολληθούν, σε όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους της σημερινής Ελλάδας.

Και μια διευκρίνιση: Το 1929 είναι το δεύτερο σωτήριο έτος της πρώτης ελληνικής αβασίλευτης δημοκρατίας, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Ελ. Βενιζέλου και του Αλέξανδρου Παπαναστασίου.

Η ανάρτηση του φωτογραφικού αυτού υλικού επιβάλλεται για ένα και μόνο λόγο: Για να καταλάβουν, επιτέλους, οι «ανεπανάληπτες»… προσωπικότητες του σημερινού λούμπεν φοιτητικού εύπορου προλεταριάτου, ότι κάποιες γενιές, όπως αυτή της πολλαπλής πνευματικής και πολιτικής άνοιξης, του ’30, δεν μπέρδευαν τους κοινωνικούς αγώνες με την οχλοκρατία, την τρομοκρατία και το βασίλειο του υποκόσμου, που κρατεί σήμερα σε ομηρία ιστορικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, εν ονόματι του ασύλου, όχι των φοιτητών και των

καθηγητών τους, αλλά μιας περιέργως ατιμώρητης, άνωθεν προστατευόμενης, αλλά και αδρά αμειβόμενης παρακρατικής αλητείας.

Αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο, της παντοκρατορίας του λούμπεν προλεταριακού «φοιτητικού» τζιχαντισμού, που ταλανίζει την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, θα είχε εκλείψει αν η πατρίδα μας είχε θεσμοθετήσει τη λειτουργία δύναμης ασφαλείας, ενσωματωμένης στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, με κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού. Και είναι περίεργο, πως όλοι οι υπουργοί Παιδείας της Μεταπολίτευσης, που γνώριζαν και γνωρίζουν ότι το προστατευτικό αυτό σώμα, λειτουργεί σε όλα τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα των συντεταγμένων δημοκρατικών χωρών, απουσιάζει από την Ελλάδα και δεν μερίμνησαν να το θεσμοθετήσουν και στη χώρα μας. Μήπως, γιατί έτσι βολεύεται και τμήμα του πανεπιστημιακού ΔΕΠ, αλληλέγγυου προς την οχλοκρατία ενός ψευδοαριστερού και σκοταδιστικού «ριζοσπαστισμού», που σε τελευταία ανάλυση δεν είναι παρά μόνον η επιβεβαίωση της τυραννίας μιας μονοκομματικής ολιγαρχίας;

Όπως αποκάλυψε, στο δισέλιδο ρεπορτάζ της 19 τρέχοντος μηνός στα «Νέα», η Μαρία Αδαμοπούλου, το αποκαλυπτικό φωτογραφικό υλικό, που ήταν και η αφορμή του σημερινού μου σημειώματος, καλύπτει μια ιστορικώς διδακτική περίοδο του φοιτητικού κινήματος του Μεσοπολέμου. Η περίοδος αυτή αναβιώνει με την ψηφιοποίηση του Αρχείου Πρωτοκόλλου του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, που φέτος γιορτάζει τα 180 χρόνια από την ίδρυσή του.

Ένας λαός και μια κοινωνία, που πορεύονται στον σκοταδισμό της απόκρυψης κορυφαίων ιστορικών ορόσημων, καταδικάζονται στη συνέχιση του παιχνιδιού της τυφλόμυγας, στο διηνεκές. Και το χειρότερο: Τα

επιφορτισμένα με την Παιδεία μέλη του σημερινού υπουργικού συμβουλίου με ιδιάζουσα μανία προσπαθούν να καταχωνιάσουν τις ιστορικές αλήθειες, παρουσιάζοντας τα δική τους, κατεδαφιστική αποστολή ως αναγεννητική… παρθενογένεση!

*Εδώ μιλάμε για τα υψηλών κοσμοπολιτικών προδιαγραφών ανδρικά καπέλα του ιστορικού αθηναϊκού πιλοποιείου ΠΙΛ-ΠΟΥΛ.