Αναζήτηση
Θα μπορούσε να γυρίσει ταινία τη σάγκα της Κεντροαριστεράς. Συναρπαστική υπόθεση. Συγκρούσεις, ίντριγκες, αγωνία, συμμαχίες, σενάρια, γκρίνιες, κόλπα, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, όλα θα τα είχε αυτό το εγχείρημα, με μια τολμηρή σκηνοθεσία θα είχε όλα τα φόντα να αποδειχθεί πιο συναρπαστικό κι από το «Blade Runner», που μεταξύ μας τραβάει λίγο, θα μπορούσε άνετα να διαρκεί ένα μισάωρο λιγότερο.
Μια άλλη προκλητική επιλογή θα ήταν οι υπέροχοι «Δενδρίτες», το βιβλίο για το οποίο η Κάλλια Παπαδάκη έλαβε φέτος το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ταλαντούχα συγγραφέας από το Διδυμότειχο, που θα βρεθεί σήμερα στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, κινείται στο βιβλίο της ανάμεσα στις δεκαετίες του ’20 και του ’80, όπως κι ανάμεσα στο Κάμντεν και τη Νίσυρο, για να ξεδιπλώσει το αμερικανικό όνειρο μέσα από την ιστορία δύο κοριτσιών, της Μίνις και της Λητώς. Ιδανικό σενάριο δηλαδή για έναν σκηνοθέτη που έχει κι εκείνος δύο πατρίδες και θα μπορούσε με μια μικρή δόση αυθαιρεσίας να μιλήσει για το ευρωπαϊκό όνειρο.
Ομως όχι. Ο Κώστας Γαβράς αποφάσισε να μετατρέψει σε κινηματογραφική ταινία το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη. Οπως μάθαμε από επιστολή του που διαβάστηκε προχθές στην παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου στην Τεχνόπολη, ο 84χρονος σκηνοθέτης συγκινήθηκε από το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός κρατούσε σημειώσεις από τις συνεδριάσεις του Eurogroup και του ζήτησε τα χειρόγραφα –μαζί με τα πνευματικά δικαιώματα.
Δεν διευκρινίστηκε αν στο ντιλ περιλαμβάνονται και οι μεταμεσονύκτιες τηλεφωνικές συνομιλίες του Βαρουφάκη με εκπροσώπους των δανειστών, τις οποίες βιντεοσκοπούσε η σύζυγός του. Ισως η τιμή να ανεβαίνει πολύ, αλλά ομολογουμένως αξίζει τον κόπο, όλοι αυτοί οι «λύκοι», οι «εξαιρετικές μετριότητες» και οι «πραγματικά ψεύτες» –όπως τους αποκάλεσε ο Νίκος Θεοχαράκης εν μέσω αναφορών στον Αριστοφάνη, στον Χέγκελ και στον Μπρεχτ –θα γίνουν διάσημοι σε όλο τον πλανήτη.
Ας είναι. Ακόμη και χωρίς αυτούς τους διαλόγους, η ταινία θα είναι μια άξια συνέχεια της προηγούμενης. Εκεί, στο «Κεφάλαιο», παρήλαυναν οι ένοχοι: οι τραπεζίτες, οι χρηματιστές, όλα τα σατανικά εν γένει κέντρα που διοικούν τον κόσμο. Εδώ, στους κινηματογραφικούς «Ανίκητους Ηττημένους», θα δοθεί ο λόγος σε αυτούς που αντιστέκονται. Πρώτα ως κυβερνητικά στελέχη που ειρωνεύονται τους Ντεϊσελμπλούμ κι ύστερα, όταν προτιμήθηκε η «μονιμοποίηση της χρεοδουλοπαροικίας» από το Grexit, ως Δον Κιχώτες που αποκαλύπτουν τους παλιούς τους συντρόφους.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, ένα ερώτημα έμεινε αναπάντητο: είναι τελικά ο Αλέξης Τσίπρας ο Ελληνας Αλιέντε, όπως είχε πει τον Μάρτιο του 2015 ο Γαβράς σε μια συνέντευξή του; Σίγουρα πάντως ο μεγάλος σκηνοθέτης δεν το μετάνιωσε που αρνήθηκε την πρότασή του να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Γιατί τότε θα είχε τα χέρια δεμένα, δεν θα μπορούσε να μυθοποιήσει τον απατημένο υπουργό.
