«Τι έχει αλλάξει στον 21ο αιώνα;», αναρωτιέται ο περουβιανός συγγραφέας Σαντιάγο Ρονκαλιόλο στο άρθρο του στην εφημερίδα «El Comercio». «Πως οι παίκτες έχουν γίνει σούπερμαν στη φυσική κατάσταση, αλλά μωρά στην ψυχολογία» απαντά ο ίδιος.

Αφορμή για το άρθρο του Ρονκαλιόλο είναι η αδυναμία της Αργεντινής των τόσων αστέρων να νικήσει και την πιο ανίσχυρη ομάδα στα προκριματικά της Λατινικής Αμερικής, με αποτέλεσμα να μετατρέψει σε τελικό την τελευταία αναμέτρησή της με τον Ισημερινό που διεξήχθη τα ξημερώματα.

Στην αυτοβιογραφία του και στις δεκάδες συνεντεύξεις του στον Τύπο ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον τόνιζε συνέχεια πως στα εφηβικά του χρόνια δούλευε ως ανειδίκευτος εργάτης στα ναυπηγεία του Κλάιντ, στη Γλασκώβη. Θυμόταν τον παγωμένο αέρα που μελάνιαζε τα χέρια του, την υγρασία που τρυπούσε το πετσί του και τα μικρά μεροκάματα που σκότωναν την ψυχολογία του.

Σε παρόμοια θέση στην αφετηρία της ζωής τους βρέθηκαν κι άλλοι μεγάλοι του ποδοσφαίρου. Ο Ριβάλντο έχει τεχνητή οδοντοστοιχία γιατί έχασε τα δόντια του από την ασιτία. Ο Μαραντόνα ζούσε σε μια τρώγλη που έσταζε τις βροχερές μέρες. Ο μετανάστης Ζιντάν ήταν το αποπαίδι των Γάλλων στα σοκάκια της Μασσαλίας.

Σήμερα οι άσοι φύονται στις πολυτελείς σχολές του ποδοσφαίρου που θυμίζουν θερμοκήπια. Να τι άλλαξε, αγαπητέ Ρονκαλιόλο.