Στην πολιτική ο χρόνος δεν είναι πάντα σύμμαχος. Αυτό τουλάχιστον ισχύει στην περίπτωση της Δημοκρατικής Παράταξης, όπου η διαδικασία ανάδειξης του αρχηγού πρόκειται να παραταθεί για κάποιο χρονικό διάστημα εξαιτίας του τεχνικού προβλήματος που ανέκυψε με την ψηφοφορία. Κάπως έτσι, μια εκλογή που είχε περισσότερο τον χαρακτήρα του αγώνα ταχύτητας μετατρέπεται σε Μαραθώνιο –με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τις αντοχές των υποψηφίων.

Οι ίδιοι όμως γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι η πολιτική δεν είναι μόνο η διαχείριση των συμβόλων, όπως έλεγε ο Φρανσουά Μιτεράν. Κυρίως είναι η διαχείριση των απρόβλεπτων καταστάσεων. Και σε αυτήν την απρόβλεπτη κατάσταση οι υποψήφιοι αρχηγοί καλούνται να μη μετατρέψουν ένα τεχνικό πρόβλημα σε πολιτικό. Να μη δυναμιτίσουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τη διαδικασία. Αλλά να τρέξουν στον Μαραθώνιο έστω και αν χρειαστεί να υπερπηδήσουν και μερικά εμπόδια.

Το τεχνικό πρόβλημα δεν αναιρεί ένα πολιτικό γεγονός για την Κεντροαριστερά: ότι σε ένα αντίξοο για την ίδια περιβάλλον κατόρθωσε να διαμορφώσει μια θετική συγκυρία. Είναι το λεγόμενο momentum. Κι αυτό ακριβώς το momentum δεν θα πρέπει να χαθεί αυτή τη στιγμή. Ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος είναι εξάλλου ένα πρόσωπο που με την πολιτεία του διασφαλίζει όσο κανείς άλλος το αδιάβλητο της διαδικασίας. Είναι ο εγγυητής του fair play.

Η Δημοκρατική Παράταξη έχει πολλούς εχθρούς για να κάνει εχθρό της ακόμη και τον χρόνο. Εχει όμως κι έναν πανίσχυρο σύμμαχο: τη συνοχή της. Οι πολίτες που διαχρονικά στάθηκαν στο πλευρό της και υπηρέτησαν τις αρχές και τις αξίες της έχουν και μεγάλες προσδοκίες και πολλές απαιτήσεις από τους πρωταγωνιστές αυτής της νέας εποχής.