O Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είναι ένας πολύ εκφραστικός άνθρωπος. Αγκαλιάζει σφιχτά τους συνομιλητές του, τους φιλάει στη μύτη ή στη φαλάκρα, ρίχνει και κανένα τρυφερό χαστουκάκι. Οταν θέλησε να στείλει ένα μήνυμα στον Ορμπαν, του πέταξε ένα «καλώς τον δικτάτορα!». Κι όταν τις προάλλες βρέθηκε μπροστά σε άδεια έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου, δεν δίστασε να αποκαλέσει τους βουλευτές γελοίους –για να ζητήσει ύστερα από λίγες ώρες συγγνώμη.

Ο άνθρωπος που τα τελευταία χρόνια έχει δεχθεί τα περισσότερα φιλιά και «χαστούκια» από τον πρόεδρο της Κομισιόν είναι χωρίς αμφιβολία εκείνος που έχει αναλάβει να μεταφέρει καθημερινά τα λόγια του σε εκατοντάδες δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο. Η δουλειά του 55χρονου Μαργαρίτη Σχοινά είναι πολύ απαιτητική. Και πολύ λεπτή: απαντώντας πριν από δέκα μέρες στον Πιερ Μοσκοβισί, που είχε υποστηρίξει ότι το ελληνικό πρόγραμμα είναι ένα σκάνδαλο για τις δημοκρατικές διαδικασίες, είπε ότι το πρόγραμμα είναι δίκαιο και ότι ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων ήταν γνώστης του.

Αυτή τη δουλειά, όμως, την κάνει κατά γενική ομολογία άριστα. Επειδή είναι έμπειρος, υπηρετεί στην Κομισιόν σχεδόν 25 χρόνια. Επειδή είναι ικανός, μιλάει άπταιστα τέσσερις γλώσσες. Αλλά και επειδή αισθάνεται πολύ άνετα με τον ρόλο του: δεν θεωρεί την Ευρώπη αντίπαλο της Ελλάδας, όπως κάποιοι αντιμνημονιακοί συμπατριώτες του, αλλά εταίρο και σύμμαχο. Δεν πιστεύει ότι τα συμφέροντα των δύο πλευρών συγκρούονται, αλλά ότι η μια πλευρά έχει ανάγκη την άλλη και η πορεία τους είναι κοινή. Κι αν δεν μπορεί να λειτουργήσει επισήμως ως γέφυρα, αφού κάτι τέτοιο θα προσέκρουε στα καθήκοντά του, το κάνει στην πράξη. Γιατί ακόμη και σε μια χώρα που λατρεύει να αναζητεί συνωμοσίες και πάσχει από το σύνδρομο του θύματος, ποιος θα μπορούσε να τον κατηγορήσει για προκατάληψη;

Για τον καταγόμενο από την Κασσάνδρα επικεφαλής εκπρόσωπο Τύπου της Κομισιόν, η χθεσινή ήταν «μια μεγάλη ευρωπαϊκή ημέρα, μια αξιομνημόνευτη ευκαιρία, με μια ρεαλιστική φιλοδοξία για την Ευρώπη» όπως έγραψε στο twitter. Ακουσε τον πολιτικό του προϊστάμενο να εκθέτει όχι πια διάφορα εναλλακτικά σενάρια, αλλά το δικό του όραμα για την Ευρώπη. Κι αν οι αναλυτές έδωσαν έμφαση στις διαφορές αυτού του οράματος από τις θέσεις του Παρισιού ή του Βερολίνου, αυτό που θέλει κατά βάθος ο Mister Euro είναι να αποτελέσει μια γέφυρα ανάμεσα στις δύο πρωτεύουσες, αφού κάτι τέτοιο αρμόζει απολύτως στα καθήκοντά του.

Η Ευρώπη, είπε χθες ο Γιούνκερ, είναι κάτι παραπάνω από μια ενιαία αγορά, κάτι παραπάνω από το χρήμα ή το ευρώ, αφορούσε πάντα αξίες, ελευθερία, ισότητα και κράτος δικαίου. Ο εκπρόσωπός του είναι βέβαιο ότι συμφωνεί. Με αυτή την πεποίθηση λοιπόν θα πορευτούν μαζί μέχρι τις ευρωεκλογές του 2019. Και με την υπόσχεση ότι τον αέρα στα πανιά της Ευρώπης θα τον κρατήσουν ούριο.