Αυτή τη φορά είναι μια τραγωδία που επαναλαμβάνεται –ασφαλώς –ως τραγωδία: πριν από σχεδόν έναν μήνα η ολιγωρία και ο εφησυχασμός έγιναν η αφορμή ώστε ένα νησί, τα Κύθηρα, και η Αττική να ζήσουν μια άνευ προηγουμένου καταστροφή από την πύρινη λαίλαπα. Και τώρα, η ίδια εγκληματική στάση γίνεται η αφορμή για να δηλητηριαστεί ο Σαρωνικός από μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα που ρυπαίνει σχεδόν ανεξέλεγκτη τα νερά του.

Οπως στην περίπτωση της πυρκαγιάς, έτσι και στην περίπτωση της πετρελαιοκηλίδας, οι αρμόδιοι υπουργοί βαρύνονται με μια αδιανόητη αβελτηρία: έκαναν πολύ λίγα, έδρασαν πολύ αργά. Εδρασαν σαν η στοιχειώδης επαγρύπνηση για την ανάσχεση της καταστροφής να μην αφορούσε τους ίδιους αλλά κάποιους άλλους –ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, μάλιστα, είχε σπεύσει τότε να επιρρίψει ανοικτά την ευθύνη στους πυροσβέστες που έδιναν ηρωικά τη μάχη με τις φλόγες.

Φαίνεται πως για πολλά μέλη αυτής της κυβέρνησης η έννοια της ευθύνης είναι ανύπαρκτη. Ακόμη χειρότερα, φαίνεται πως η μετατόπιση των ευθυνών συνιστά πλέον πάγια τακτική –είναι η τακτική που επιστράτευσε και ο υπουργός Ναυτιλίας μιλώντας χθες σε ραδιοφωνικό σταθμό.

Το πρόβλημα ωστόσο, παραμένει. Η χώρα έζησε μια νέα περιβαλλοντική καταστροφή μέσα σε ένα τόσο μικρό διάστημα ακριβώς επειδή η πολιτική ηγεσία δεν εκτίμησε σωστά την κατάσταση στην καλύτερη περίπτωση και αδιαφόρησε στη χειρότερη. Η τραγωδία επαναλήφθηκε ως τραγωδία επειδή δυστυχώς αυτό είναι το κόστος της ανικανότητας.

Τελευταία Νέα