Ισχύει ως παράφραση της ρήσης για τη γυναίκα του Καίσαρα: η Φώφη Γεννηματά δεν αρκεί να είναι οργισμένη με την επιχειρούμενη υφαρπαγή του ιδρυτικού μύθου του κόμματός της, πρέπει και να φαίνεται. Δεν φτάνει να χαρακτηρίζει την απόπειρα Τσίπρα «αλαζονική» και «κωμική». Οφείλει να κατηγορήσει τον ίδιο ότι διαπράττει και «Υβρη» με την πλέον αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Να υπαινιχθεί ότι αυτό που τον περιμένει είναι η Νέμεσις και η τιμωρία από τον θεό της πολιτικής.

Δεν είναι βέβαιο ότι για την αρχηγό του ΠΑΣΟΚ αυτός ο θεός ταυτίζεται ακριβώς με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο ιδρυτής του κόμματος μπορεί να είναι και κάτι λιγότερο από αυτό. Δεν μπορεί όμως να είναι τίποτε λιγότερο από έναν προφήτη. Από έναν αναληφθέντα στους ουρανούς μεσσία χωρίς τον οποίο το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να υπάρξει.

Ως γόνος ενός από τους μεγάλους αποστόλους του κόμματος, του Γιώργου Γεννηματά, η Φώφη το ξέρει καλύτερα απ’ όλους. Αυτή και μόνο η ιδιότητά της θα αρκούσε για να το ψυχανεμιστεί και χωρίς να διέθετε το ένστικτο πολιτικής επιβίωσης που διαθέτει. Περισσότερο και από πολιτικός, η Φώφη Γεννηματά οργίστηκε ως κληρονόμος.

Η απόπειρα σφετερισμού πάντως δεν είναι χωρίς αξία για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ –ιδίως τώρα που, κατά τον χαρακτηρισμό του Φίλη, «βρωμάει». Αθελά του, ο Τσίπρας υπενθύμισε τη σημασία που έχει το ΠΑΣΟΚ ως brand για την επιβίωση του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς. Οπως το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον μεσσία του, έτσι κι Εκείνος μπορεί να πέσει βορά των επίδοξων κλώνων του χωρίς την Εκκλησία του. Και στο εικονοστάσι του Κέντρου να απομείνει μόνο η σεπτή μορφή του Γιώργου Μαύρου.