Είδα ένα περίεργο όνειρο: ότι τα αγριογούρουνα που έχουν εισβάλει τις τελευταίες βδομάδες από τα πέριξ της Θεσσαλονίκης στο Πανόραμα και σε άλλες περιοχές και κυκλοφορούσαν ανάμεσα στα σπίτια και στα μαγαζιά, συνοδευόμενα από τα μικρά τους, πήγαιναν, τελικά, στη ΔΕΘ.

Την προηγούμενη μέρα, όχι καθ’ ύπνους, αλλά στην πραγματικότητα, είδα ιδίοις βλεφάροις, δυο μικρά γουρουνάκια, πιο πάνω απ’ το σπίτι, να ψάχνουν για τροφή στους κάδους απορριμμάτων –μετά από λίγο εμφανίστηκε και η μάνα τους και τα πήρε γρυλίζοντας και πήγαν παρακάτω, ψάχνοντας για πιο λεπτές γεύσεις. Στον περιφερειακό έγιναν αρκετά τροχαία, διότι τόσο τα γουρούνια όσο και μερικοί οδηγοί αγνοούν εξίσου τον ΚΟΚ και τις πινακίδες που έχουν τοποθετηθεί τις τελευταίες μέρες και σημαίνουν «Διέλευση αγριόχοιρων» –βέβαια, απ’ την άλλη, αρκετά παιδιά είχαν την ευκαιρία να δούνε για πρώτη φορά στη ζωή τους κι από κοντά ζωντανό γουρούνι, τουλάχιστον τετράποδο, ενώ μέχρι τώρα τα ήξεραν μόνο ως μπριζόλες. Μάλιστα, ένας φίλος δάσκαλος μου είπε πως μια μέρα που έβαλε στα παιδάκια της τάξης του να ζωγραφίσουν μια κότα, όλα ζωγράφισαν σφαγμένες όρνιθες, μερικά την αναπαρέστησαν σε ψυγείο, μέσα σε ζελατίνα και με την ετικέτα ημερομηνίας λήξεως, διότι δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους κοτέτσι και κάποιαν κότα εν ζωή να περπατάει ή να τσιμπάει σπόρους, έτσι όπως είναι από μικρά κλεισμένα μέσα στα διαμερίσματα και στα κομπιούτερς.

Δεν ξέρω, λοιπόν, πώς συνέβη και μου εμφανίστηκε κατ’ όναρ αυτό το σενάριο, τα αγριογούρουνα που αποφάσισαν και μάλιστα τις συγκεκριμένες ημερομηνίες να κατεβούν στη ΔΕΘ –θυμήθηκα πως την εποχή του Βιετνάμ, κάποιοι φοιτητές στις ΗΠΑ κατέβασαν στις εκλογές, ως υποψήφιο πρόεδρο της Αμερικής, έναν μεγάλο αγριόχοιρο, για να σατιρίσουν την πολιτική τάξη της χώρας τους και τα οδυνηρά γεγονότα και τους πολέμους της εποχής. Φυσικά το υποψήφιο αγριογούρουνο δεν είχε και μεγάλη εκλογική πελατεία και τελικά έλαβε ένα ελάχιστο ποσοστό, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει με απόλυτη βεβαιότητα πως, αν εκλεγόταν, οι ΗΠΑ και ο κόσμος θα ήταν χειρότερος ή χοιρότερος. Πολύ πιθανόν να ήταν κάπως καλύτερος.

Πάντως, στη σημερινή Αμερική όπου έχει αναπτυχθεί ένα πρωτοφανές κίνημα αντίθεσης προς το πρόσωπο του φρεσκοεκλεγέντος και αξιότιμου προέδρου κ. Τραμπ, και με αυτά που γράφονται και λέγονται εναντίον του κάθε μέρα (μέχρι και απειλές δολοφονίας), είναι μάλλον βέβαιο ότι αρκετοί ζωόφιλοι Αμερικανοί θα έφταναν στη βέβηλη ακρότητα να πιστεύουν ότι θα ήταν προτιμητέος, αντ’ εκείνου, ένας αγριόχοιρος.

Βέβαια, ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο θα αδικούνταν ένα αγριογούρουνο αν κάνοντας τη σύγκριση το θεωρούσαμε κατώτερο από μερικούς ηγέτες παγκοσμίως, παρελθόντες και σύγχρονους, διότι αυτό το παρεξηγημένο ζώο, άσχετα τι πιστεύουν διάφοροι, είναι ένα πλάσμα τρυφερό και καθαρό εφόσον λουτρακίζεται συχνότατα στις λούστρες, ευφυές και φιλόμουσο –θυμάμαι εκείνη την ταινία «Φιτζκαράλντο» του 1982, με πρωταγωνιστή τον Κλάους Κίνσκι και σε σκηνοθεσία Βέρνερ Χέρτζοκ: ο Φιτζκαράλντο (Μπράιαν Σουίνι Φιτζέραλντ) είχε φτιάξει μιαν όπερα μέσα στη ζούγκλα του Αμαζονίου και στα θεωρεία, ακριβώς πλάι του, είχε κρατημένη πάντα μια μεγαλοπρεπή, βελούδινη πολυθρόνα όπου έβαζε και καθότανε το αγαπημένο του γουρούνι, κάθε φορά που γινόταν πρεμιέρα κάποιου έργου.

Προφανώς το «Γουρούνι στο σακί» που ανεβάζει αυτήν την εβδομάδα το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης είναι άλλη ιστορία –πάντως δεν μπορεί να είναι εντελώς τυχαίο το ότι ονειρεύτηκα τα αγριογούρουνα στη ΔΕΘ. Προεκτείνοντας τη σουρεαλιστική εικόνα, σκέφτηκα ότι ωστόσο θα ήταν μια πιθανώς λογική πράξη από μέρους τους: ίσως να είναι οπαδοί και θέλουν να χοιροκροτήσουν, ίσως έχουν τη σιωπηρή πρόθεση να δημιουργηθεί ένα κόμμα Αντι-Κυνηγών. Τώρα θυμήθηκα και τον στίχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου που λέει «Τα πρόβατα απήργησαν, ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγής» –είναι ένα σύνθημα που θα ταίριαζε και στους χοίρους, να ζητούν καλύτερες συνθήκες εξόντωσης, ας πούμε να απαιτούν ο σφαγέας τους να είναι συγκεκριμένης ιδεολογίας, διότι άλλο είναι να σε σφάζει χασάπης μιας ιδεολογικής άποψης και άλλο χασάπης μιας άλλης άποψης. Μην τα εξισώνουμε. Εξάλλου, υπάρχει και διαφορά προθέσεων, ανεξαρτήτως του ιδίου αποτελέσματος.

Μπορεί, σκέφτηκα, τα αγριογούρουνα να κατέβηκαν αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη, γιατί γνωρίζουν πως λόγω της έλευσης του κ. Πρωθυπουργού, κυρίως, αποκλείονται όλοι οι δρόμοι για τους ανθρώπους και δεν μπορεί να κυκλοφορήσει κανείς εκτός των σκύλων, των γάτων, των ποντικών και άλλων ζώων –εμείς οι πολίτες νιώθουμε λες και μας έχουν κλείσει στο γουρουνοστάσι. Και γιατί; Για να μας πει η εκάστοτε κυβέρνηση ότι έστω μία φορά τον χρόνο δείχνει ενδιαφέρον για τη Θεσσαλονίκη –βέβαια, αν αυτό ίσχυε, τι δουλειά έχουν εδώ οι τωρινοί, εφόσον διόρισαν αθηναίο κομισάριο στον ΟΑΣΘ και πέραν τούτου θυμίζουν και στον κόσμο το περιλάλητο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» που δεν είναι και μια τόσο ευάρεστη μνήμη; Διότι το «πρόγραμμα» μεταμορφώθηκε, όπως ξέρουμε, ως διά μαγείας, με την ευκολία που η Κίρκη μετέβαλε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε χοίρους.

Θα πεις, γενικώς, όλοι σχεδόν οι πρωθυπουργοί έρχονται εδώ ανέκαθεν για να εκτοξεύσουν ψεύδη και υποσχέσεις ανεκπλήρωτες –ποιος ο λόγος; Τι τους φταίει η Θεσσαλονίκη; Μήπως έχουμε βγάλει όνομα; Μπορούν να το κάνουν άνετα και απ’ την τηλεόραση και να εξοικονομήσουμε, ως κράτος, και τα έξοδα. Θα γλιτώνανε οι κυβερνητικοί και το κράξιμο, τις διαδηλώσεις και τις πομπώδεις, μάταιες συνεντεύξεις που ανέκαθεν μου προκαλούν την ίδια αβάσταχτη θλίψη που νιώθω όταν χάνει ο Ηρακλής μέσα στο Καυτανζόγλειο. Κι εξάλλου, όπως δείχνει η Ιστορία, τα πολιτικά πράγματα κάθε φορά, στην Εκθεση, εξελίσσονται επί το χοίρον.

Ενδεχομένως γι’ αυτό είδα και το όνειρο, ότι οι αγριόχοιροι που εισέβαλαν προ ημερών στην πόλη, ήρθαν με προορισμό τη ΔΕΘ. Αυτό το «επί το χοίρον» μάλλον τους εμπνέει ή κάτι άλλο, που η φτωχή ανθρώπινη σκέψη δεν μπορεί να καταλάβει.

Τελευταία Νέα