Φαίνεται πως για τους πρωτεργάτες της απόφασης δεν ήταν αρκετή η απομόνωση της χώρας μας από ένα ευρωπαϊκό συνέδριο στο οποίο θα συμμετάσχουν όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ. Δεν έφτανε αυτή η αυτοεξαίρεση, ο αυτοχειριακός αποκλεισμός από έναν διάλογο που έχει απασχολήσει την ευρωπαϊκή ήπειρο στο παρελθόν και θα εξακολουθήσει να την απασχολεί και στο μέλλον. Μεταφέροντας τη συζήτηση αποκλειστικά στο εσωτερικό με ακόμη μία επίδειξη εγκληματικής εσωστρέφειας, επιχείρησαν κάτι ακόμη: να διαγράψουν όχι μόνο ολόκληρα κεφάλαια της ματωμένης Ιστορίας της Ευρώπης, αλλά και να ξαναγράψουν εκείνη της ανανεωτικής Αριστεράς στον τόπο μας.

Η Ιστορία έχει πολλές αναγνώσεις. Είναι όμως άλλο η ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων και άλλο η άρνησή τους. Είναι άλλο η βολική ανάγνωση της Ιστορίας –«η Ιστορία θα είναι καλή μαζί μου επειδή σκοπεύω να τη γράψω εγώ ο ίδιος», είχε πει κάποτε ευφυώς ο Ουίνστον Τσόρτσιλ –και άλλο η ανιστορική προσέγγιση, η διαστρέβλωση, η υπαγωγή της στις προσωπικές εμμονές και ιδεοληψίες. Ειδικά αυτές οι τελευταίες δεν χωρούν στους αγώνες της ανανεωτικής Αριστεράς για έναν σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Η άρνηση των εγκλημάτων του σταλινισμού προδίδει το πνεύμα του κορυφαίου διανοητή Νίκου Πουλαντζά που έλεγε ότι «ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει».

Οι πρωταγωνιστές αυτής της θλιβερής υπόθεσης φαίνεται να αδυνατούν ακόμη και να αναγνώσουν το ρεπορτάζ μιας εφημερίδας. Και επιμένουν. Ξεχνώντας ότι η άρνηση ενός εγκλήματος είναι η πιο ασφαλής οδός για την επανάληψή του.

Τελευταία Νέα