Ο φθόνος είναι κατά κάποιον τρόπο απόρροια ενός συντετριμμένου θαυμασμού. Ως εκ τούτου, ο Ολυμπιακός πρέπει να νιώθει ιδιαίτερα ικανοποιημένος για τις συναισθηματικές σκιές που προκαλεί στους αντιπάλους του κάθε φορά που αγωνίζεται στην Ευρώπη.

Η οριακή νοημοσύνη πολλών εκ των συμμετεχόντων σ’ αυτό που προσδιορίζεται ως «ελληνικό ποδόσφαιρο» μοιάζει με πυκνή ομίχλη νύχτα χωρίς φώτα.

Ο Δαφνοστεφανωμένος παίζει απόψε τη μισή χρονιά στο μικρό στάδιο Ρουγέβιτσα και είναι βέβαιο πως πιθανή πρόκρισή του στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ θα προκαλέσει δυσθυμία τόσο στους Κροάτες όσο και σε αρκετούς ημεδαπούς.

Τη συμμετοχή του πειραϊκού συλλόγου στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση την αντιλαμβάνονται μόνο ως εξαργύρωση επιταγής με οκτώ ψηφία στα γκισέ της UEFA.

Πράγματι, ο Ολυμπιακός θα εισπράξει περί τα 30 εκατ. ευρώ στη χειρότερη περίπτωση, αν ξεπεράσει το εμπόδιο της Ριέκα. Πρόκειται για ένα τεράστιο ποσό για τα ελληνικά δεδομένα, που όμως οι Πειραιώτες θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν και διά μέσου των μεταγραφών, πουλώντας για παράδειγμα τον Ρέτσο και τον Φορτούνη. Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο τα χρήματα. Είναι το πρεστίζ. Αν ο Ολυμπιακός διακριθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ, αυτόματα θα ανέβει και η αξία του συνόλου του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι τιμές των παικτών, των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, των χορηγιών. Αλλά στην Ελλάδα προτιμάμε πάντα να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα.