Αν το τρίγωνο των Βερμούδων εξαφανίζει πλοία, το τρίγωνο Πάτμου – Λέρου – Μήλου, όπου σύμφωνα με τον «Βηματοδότη» έκανε διακοπές ο Αλέξης Τσίπρας, εξαφανίζει πρωθυπουργούς. Ή τουλάχιστον θα ήταν έτσι εάν ένα στρατιωτικό ελικόπτερο δεν νικούσε τους νόμους των παραφυσικών φαινομένων για να τον μεταφέρει στον κόσμο, τις διαστάσεις και την πραγματικότητα που ξέρουμε.

Το πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι μόνο ότι αυτή είναι μια πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει εν πολλοίς η κυβέρνησή του και στις δημοσκοπήσεις σκιαγραφείται από την κοινή γνώμη με μια σχεδόν μαύρη απελπισία. Είναι και ότι ο ίδιος θέλει να ζει σε μια παράλληλη πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα μιας ελίτ που απολαμβάνει τα προνόμιά της μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα –και τίποτε δεν σε προφυλάσσει από την αδιακρισία των συνωστισμένων της παραλίας όσο ένα σκάφος στη μέση του πελαγίσιου πουθενά. Στην πραγματικότητα που σου επιτρέπει να χρησιμοποιείς την εξουσία και σαν κλειδί που ανοίγει την πόρτα στην επικούρεια πλευρά της ζωής.

Η χλιδή είναι ένα μέρος αυτής της επικούρειας πλευράς. Η αισθητική της χλιδής είναι ένα άλλο. Ο Τσε Γκεβάρα την αποθέωσε με ένα πούρο Αβάνας. Αν και σε σύγκριση με τα εγκλήματά τους αυτό ήταν πταίσμα, οι νομενκλατούρες των κομμουνιστικών καθεστώτων την κακοποίησαν με λιμουζίνες, ντάτσες, βότκα και χαβιάρι. Και η αισθητική της χλιδής του Αλέξη Τσίπρα; Ο Πρωθυπουργός φροντίζει να την κρύβει. Και μάλλον δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε την εξουσία πείθοντας όλους τους άλλους ότι ζουν την κόλαση μιας ανθρωπιστικής κρίσης. Και μέχρι να τους πείσει ότι τώρα ζουν σε έναν παράδεισο, ο προσωπικός του θα εξαφανίζεται σε κάποιο τρίγωνο.