Η εγκύκλιος του υπουργείου Κοινωνικής Ασφάλισης με την οποία 250.000 ελεύθεροι επαγγελματίες θα κληθούν να καταβάλουν αναδρομικά τις εισφορές τους για το επικουρικό και το εφάπαξ, ενώ συγχρόνως καλούνται να πληρώσουν φόρους και ΕΝΦΙΑ, υπενθυμίζει ένα πράγμα: ότι η κυβέρνηση αυτή χωρίζει τους πολίτες σε εχθρούς και φίλους. Σε εκείνους που πρέπει να τυγχάνουν προστασίας και εκείνους που μπορούν να αφήνονται στην τύχη τους.

Δεν είναι μια στάση που εκπλήσσει. Πρόκειται για μια κεντρική επιλογή, την οποία έχει υπερασπιστεί ο Πρωθυπουργός ακόμη και από το βήμα της Βουλής. Μόνο που ο ίδιος και η κυβέρνησή του δείχνουν να αδιαφορούν για το γεγονός ότι η επιλογή αυτή είναι η πρώτη ύλη του κοινωνικού αυτοματισμού. Και είναι μια ύλη εκρηκτική που, ακόμη και αν δεν προκαλέσει έκρηξη, δηλητηριάζει το κοινωνικό σώμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να ξεχνά ότι ένα κόμμα εκφράζει και εκπροσωπεί μόνο μία μερίδα πολιτών, αλλά ότι μια κυβέρνηση είναι όλων –όλων μας. Ακόμη χειρότερα, η επιλογή αυτή φαίνεται να έχει πελατειακά κριτήρια. Το κυβερνών κόμμα θεωρεί ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν ανήκουν στο εκλογικό της κοινό. Και τους απομυζεί χωρίς να λαμβάνει υπόψη της ότι δίνουν καθημερινά μια τιτάνια μάχη αλλά και ότι ανάμεσά τους βρίσκονται συνήθως οι πιο δημιουργικές δυνάμεις μιας κοινωνίας και οι πιο παραγωγικές μιας οικονομίας. Αρκεί η ηγεσία να μην τους αντιμετωπίζει ως εχθρούς. Αλλά ως πολύτιμους συμμάχους.