«Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας παράλογος φόρος, δεν διορθώνεται, καταργείται». Οταν ο Πρωθυπουργός έδινε στους πολίτες αυτή τη διαβεβαίωση, ζούσε ακόμη την προσωπική του αυταπάτη. Τέσσερις μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2015, θα κατακτούσε την εξουσία, ενώ θα εξελάμβανε τις επαναληπτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους ως συγχωροχάρτι για όλες τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει και είχαν πια αποδειχθεί ψευδείς.

Αυτή η αντίληψη ασφαλώς είναι λανθασμένη. Και σε κάθε περίπτωση, δεν αφορά τους πολίτες. Αντίθετα, στα αφτιά τους ηχεί και πάλι εκείνη η υπόσχεση, τώρα που τα ραβασάκια του υποτιθέμενου παράλογου φόρου που δεν μπορεί να διορθωθεί παρά μόνο να καταργηθεί χτυπούν την πόρτα τους και αφαιμάσσουν τις τσέπες τους, ενώ συγχρόνως καλούνται να καταβάλουν τους δυσβάσταχτους φόρους που τους έχουν επιβληθεί ως απότοκο της περήφανης διαπραγμάτευσης.

Ο Πρωθυπουργός και το κυβερνών κόμμα έχουν κάθε λόγο να θέλουν να ξεχάσουν όλες εκείνες τις υποσχέσεις, να πιστεύουν ότι ανήκουν στην πολιτική προϊστορία ή ότι έγιναν αέρας στις κάλπες. Εχουν κάθε λόγο να ποντάρουν στη λήθη. Τα ραβασάκια της ευτυχίας όμως που θα αρχίσουν να έρχονται τις επόμενες ημέρες λειτουργούν και ως υπενθύμιση. Οχι μόνο των υποσχέσεων που έδινε κάποτε ο σημερινός Πρωθυπουργός. Αλλά και του γεγονότος ότι στις μέρες μας καμία υπόσχεση δεν είναι ανέξοδη. Του γεγονότος ότι οι παράλογες υποσχέσεις δεν διορθώνονται ούτε καταργούνται. Πληρώνονται στο ταμείο της Εφορίας.