Yστερα από την τελευταία κοινοβουλευτική εμφάνιση του υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Καμμένου, ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν μεγάλη μερίδα αναξιοπαθούντων να αναζητούν τον αριθμό του κινητού του. Πλην όμως, στο τηλέφωνο σε παίρνω απ’ τη γωνία κι όλο βγαίνουν κάτι άγνωστοι. Διότι, σου λέει η λαϊκή σοφία την οποία με περίσσιο πάθος επικαλούνται όλες οι φυλές της συμπολίτευσης, το μήνυμα ελήφθη: καλύτερα να μεσολαβεί ένας υπουργός σε θέματα δικαιοσύνης παρά να τρέχεις και να μη φτάνεις με την ίδια τη Δικαιοσύνη. Ειδικά όταν οι λειτουργοί της αποτελούν κόκκινο πανί για την κυβέρνηση, η οποία ουκ ολίγες φορές το τελευταίο διάστημα έπεσε πάνω στον τοίχο της αυστηρής κρίσης τους (κάτι τηλεοπτικές άδειες, αν ενθυμείσθε).

Εδώ κοτζαμάν ισοβίτης και κατάφερε να τηλεφωνήσει στον υπουργό 12 φορές. Και μάλιστα για υπόθεση στην οποία, σύμφωνα με τον Πάνο Καμμένο, εμπλέκονται εθνικά συμφέροντα, πετρελαιοκίνητες συνωμοσίες, υποψίες τρομοκρατίας και κίνδυνος για τη ζωή 100.000 παιδιών. Η υπερβολή ανέκαθεν μας κυνηγούσε ως σχήμα λόγου από το δημοτικό τραγούδι και πέρα, αλλά πρώτη φορά φτάνει σε τέτοιο επίπεδο.

Πίσω από τις λέξεις κρύβεται η διάκριση των εξουσιών. Oπως είπε ο υπουργός για τις επίμονες τηλεφωνικές κλήσεις που είχε από τον ισοβίτη, τον καλούσε «διότι αργούσε να πάει ο εισαγγελέας και φοβόταν για την οικογένειά του». Ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής έδωσε και μια αύρα κατηγορικής προσταγής στην αίθουσα του Κοινοβουλίου απευθύνοντας το ρητορικό ερώτημα προς τους συναδέλφους της αντιπολίτευσης: «Το ίδιο δεν θα κάνατε σε αντίστοιχη περίπτωση;». Για να πληρωθεί το ρηθέν, ότι καλύτερα και από μπάρμπα στην Κορώνη είναι να έχεις έναν βουλευτή για ώρα ανάγκης. Αυτά ακούνε οι απανταχού θεράποντες της δικαστικής εξουσίας και μετράνε από την αρχή τις αρμοδιότητες που έχουν από το Σύνταγμα.