Μια αλληλουχία γεγονότων, με τελευταίο τη μεγάλη επιτυχία του Ζινεντίν Ζιντάν στη Ρεάλ Μαδρίτης, πιθανόν να οδηγεί στη φιλοσοφική λίθο του ποδοσφαίρου.

Νεόκοπος στην προπονητική, ο Ζιζού κατάφερε ό,τι δεν πέτυχαν πολύπειροι συνάδελφοί του στο παρελθόν. Η κατάκτηση δύο συνεχόμενων Τσάμπιονς Λιγκ στις 512 ημέρες της καριέρας του ως πρώτου προπονητή υπερβαίνει την ποδοσφαιρική λογική, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβανόμασταν μέχρι σήμερα. Τα σημαντικά δείγματα του πρόσφατου παρελθόντος που φωτογράφιζαν την περίπτωση Ζιντάν τα αγνοούσαμε επιδεικτικά, ίσως γιατί πιστεύαμε πως ήταν οι εξαιρέσεις που επιβεβαίωναν τον κανόνα.

Στον τρίτο χρόνο της προπονητικής του καριέρας, αλλά ουσιαστικά στον πρώτο σε μεγάλη ομάδα, την Πόρτο, ο Ζοζέ Μουρίνιο σάρωσε όλους τους τίτλους. Μεταξύ άλλων κατέκτησε το Κύπελλο UEFA το 2003 και την επόμενη σεζόν σήκωσε το Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο άπειρος Πεπ Γκουαρντιόλα, στην παρθενική του σεζόν ως προπονητής της Μπαρτσελόνα, μετατράπηκε σε συλλέκτη τίτλων πετυχαίνοντας το ιστορικό «έξι στα έξι» στα τρόπαια που διεκδίκησε.

Οι τρεις προπονητές εντύπωσαν το ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι στην εκκίνηση της καριέρας τους γιατί κάποιοι σύλλογοι και μάλιστα μεγάλου βεληνεκούς δεν φοβήθηκαν το νέο. Πίστεψαν στις ικανότητές τους, στήριξαν τις ιδέες και τις προτάσεις τους και τα αποτελέσματα δικαίωσαν την εμπιστοσύνη τους.

Πρόκειται για ένα ποδοσφαιρικό Μποζολέ Νουβό που σύντομα θα αποκτήσει διεθνείς και βέβαια ελληνικές τάσεις.