Αναρτήσεις

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, οι τραπεζίτες δεν είναι εχθροί του λαού ή δοτοί υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Με τον ίδιο τρόπο που οι δημοσιογράφοι δεν είναι πουλημένοι ούτε μίσθαρνα όργανα της εξουσίας και άλλων σκοτεινών δυνάμεων. Οπότε, άγνωστε αναγνώστη, η ανάρτηση στο facebook του ειδικού γραμματέα της ΕΣΗΕΑ Γιώργου Φιλιππάκη, δεν εκφράζει παρά μόνο τον εαυτό του. Ισως να εκφράζει και την αντίληψη μιας δημοσιογραφίας που αρέσκεται στη σλογκανοποίηση της επικαιρότητας και αναλύει τα συμπτώματα παρά το βάθος της. Είναι η δημοσιογραφία που απολογείται στην αντιμνημονιακή οργή, χαϊδεύει τα ταπεινότερα κίνητρα και αποδίδει τα ίσα στον καφενειακό λόγο. Δεν ξόδεψε ποτέ χρόνο για να αναλύσει αίτιο και αιτιατό: προτιμάει τις ερμηνείες αμάσητες.

Σε μια ανάρτηση ο συνδικαλιστής της ΕΣΗΕΑ χώρεσε τόσα στερεότυπα όσα κι αυτά που προσπαθεί να καταρρίψει απελπισμένα την τελευταία οκταετία η φωνή της μετριοπάθειας κρατώντας αποστάσεις από πεζοδρόμια, νεράντζια, καμένους κάδους, Κερατέες, γιαουρτώματα και «χούντες». Δυστυχώς κάτι είχαμε αντιληφθεί όσοι είμαστε εντός, εκτός και επί τα αυτά ότι έχει και η τέταρτη εξουσία τη δική της αργκό της μνησικακίας. «Ξεπουλημένοι υπάλληλοι», ο «Αντωνάκης Σαμαράς», η Ακαδημία Αθηνών ως θεσμός που «βρωμάει από απόσταση», τα «καθάρματα της Ευρώπης». Ενας εσμός από κλισέ που συνθέτουν τον λόγο της μισαλλοδοξίας τροφοδοτώντας τις αλλοπρόσαλλες εκρήξεις της.

Ο λόγος αυτός βρίσκεται στον αντίποδα της δημοσιογραφικής αναζήτησης. Τρέφεται από την αυταρέσκειά του. Δεν αμφισβητεί ούτε αυτοπαρωδείται. Χρησιμοποιεί την επαγωγή ως γενικό κανόνα. Θέλει να αρέσει και να ενθουσιάζει το πλήθος με ανεπεξέργαστα τσιτάτα. Γι’ αυτό και η κατάληξη της ανάρτησης έπρεπε να μοιάζει σαν το αποκορύφωμα της χυδαιότερης καφενειακής έκρηξης. Σαν να επρόκειτο για διαγωνισμό δημοσιογραφικής υπερβολής. Οπως κι αν έχει, είναι μια στιγμή οριακή. Μα, σοβαρά τώρα, έγραψε έλληνας (πρώην έστω) δημοσιογράφος ότι δεν έχει πρόβλημα να σκάσει βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα; Και ψάχνουμε ακόμη τη δημοσιογραφική αξιοπιστία στα άχυρα;