Αναζήτηση
Είκοσι δύο είναι προς το παρόν τα θύματα του τρομοκρατικού χτυπήματος προχθές στο Μάντσεστερ, με αυξημένες πιθανότητες να ανέβει ο αριθμός καθώς υπάρχουν αρκετοί αγνοούμενοι.
Είκοσι δύο ετών ήταν ο τρομοκράτης, Βρετανός με καταγωγή από τη Λιβύη, που ταξίδεψε με το τρένο από το Λονδίνο στο Μάντσεστερ και πυροδότησε τη βόμβα στο τέλος της συναυλίας. Με στόχο νεαρά ή και ανήλικα θύματα, για να περάσει το δικό του, άρρωστο μήνυμα.
Λίγο πάνω από την ηλικία των 22 χρόνων και η Αριάνα Γκράντε (γεννήθηκε το 1993), που άθελά της έγινε η αφορμή γι’ αυτό το αιματοκύλισμα.
Μαμάδες με τα ανήλικα παιδιά τους όπως η οκτάχρονη Σάφι-Ρόουζ, έφηβοι, εικοσάρηδες, ένας ολόκληρος κόσμος πήγε εκείνο το βράδυ στη συναυλία. Μια νεολαία που ήθελε να δει και να ακούσει την αγαπημένη της τραγουδίστρια, να ξεσκάσει, να ερωτευτεί, να απολαύσει, να ζήσει.
«Μαμά, σ’ ευχαριστώ που με άφησες να πάω» ήταν τα λόγια μιας 15χρονης που έχασε κι εκείνη τη ζωή της. Ενα από τα τραγικά θύματα.
Δύο κόσμοι, δύο κόσμοι νέων ανθρώπων ήρθαν σε απόλυτη αντιπαράθεση προχθές στο Μάντσεστερ: ο 22χρονος που ήθελε να πεθάνει, γεμάτος μίσος, και τα 22 θύματα που ήθελαν να ζήσουν και να απολαύσουν τα ωραία της ζωής.
Αυτός ο άνισος αγώνας δεν έχει τέλος, δεν έχει λογική, δεν έχει κανόνες. Είναι ένας εχθρός πανταχού παρών, έτοιμος ανά πάσα στιγμή για το απόλυτο κακό. Λογικό, αν σκεφθεί κανείς ότι όταν ένας 22χρονος ονειρεύεται τον θάνατο, τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει. Ζωσμένος με τα εκρηκτικά του, ανακατεμένος με το ανώνυμο πλήθος, δεν θέλει παρά λίγα δευτερόλεπτα για να αιματοκυλίσει τους συνομηλίκους τους.
Μπορεί τελικά ένας 22χρονος, ένας μόνος του, απέναντι σε 22 νέους, να είναι πιο ισχυρός; Οχι, βέβαια. Δεν είναι. Ούτε πρέπει να είναι.
