Φοβάμαι πως ήταν πολύ αισιόδοξοι οι κ.κ. Κουτρομάνος και Μορώνης, πρόεδρος και αντιπρόεδρος του ΕΣΡ, όταν δήλωσαν πως θα χρειαστούν «μερικοί μήνες» για να ξεπεραστούν τα «νομικά κενά και τεχνικά προβλήματα» ώστε να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός και να δοθούν οι διαβόητες τηλεοπτικές άδειες. Φοβάμαι, εξ εμπειρίας, ότι και αν ακόμα προκηρύξουν τον διαγωνισμό, δεν θα μπορέσουν να δώσουν άδειες. Γιατί όλα έχουν ρυθμιστεί έτσι ώστε η τηλεόραση να είναι υπό τον έλεγχο των κομμάτων και των πολιτικών που δεν θέλουν να έχουν οι σταθμοί άδειες –για να τους ελέγχουν.

Τέλη δεκαετίας ’90 είχε προκηρυχθεί ο πρώτος (και τελευταίος) διαγωνισμός για να δοθούν έξι άδειες σε σταθμούς εθνικής εμβέλειας. Οι όροι είχαν καθοριστεί από το αρμόδιο υπουργείο, ευθύνη του ΕΣΡ ήταν να αποφασίσει ποιοι θα τις έπαιρναν, με κάποιο σύστημα μορίων. Το 2001 έφθασαν στο ΕΣΡ οι φάκελοι των σταθμών και ύστερα από μήνες ελέγχων η νομική υπηρεσία ενημέρωσε το ΔΣ ότι δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε στη μοριοδότηση: κανένας από τους σταθμούς δεν πληρούσε τους όρους της προκήρυξης –ήταν οι σταθμοί που εκπέμπουν και σήμερα: Sky, Mega, Antenna κ.λπ.

Αποδεικνύεται η αυθαιρεσία των καναλαρχών, ακούμε από πολιτικά χείλη –όχι: αποδεικνύεται ότι ήταν τέτοιοι οι όροι και οι νόμοι ώστε κανένας σταθμός να μην πάρει άδεια, να είναι όλοι μετέωροι, άρα ευεπίφοροι σε πολιτικές πιέσεις. Η κατάσταση προφανώς βόλευε και τους σταθμούς –ώσπου να έρθει ο κ. Παπάς να τους κλείσει όλους και να ανοίξει δικούς του. Το Συμβούλιο της Επικρατείας ανέτρεψε τον σχεδιασμό του και έγινε δυνατό, ύστερα από πολλά χρόνια και μεγάλες συγκρούσεις, να συσταθεί νόμιμα το ΕΣΡ για να δώσει άδειες –φοβάμαι πως απλώς οι σταθμοί θα μείνουν πάλι με άδεια χέρια γιατί οι ρυθμίσεις είναι ακόμη πολυπλοκότερες. Υποπτεύομαι ότι ο κ. Παππάς εμφανίζεται επισπεύδων ακριβώς επειδή γνωρίζει τα προβλήματα και προσπαθεί να φορτώσει στο ΕΣΡ τις ευθύνες.

Για να δοθούν άδειες, πρέπει να καταργηθεί το άρθρο 15 του Συντάγματος που ορίζει ότι οι «προστατευτικές για τον Τύπο διατάξεις» δεν ισχύουν για τη ραδιοφωνία/τηλεόραση και ότι τα δύο αυτά μέσα «υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του κράτους» –και όλο το πλέγμα νόμων και ρυθμίσεων που έχει ψηφιστεί σε αυτή την αυταρχική βάση. Οι σταθμοί να λειτουργούν με τα προνόμια των εφημερίδων ως μέσα επικοινωνίας και ως κοινές επιχειρήσεις κατά τα άλλα. Οταν απομειωθεί και άλλο η πολιτική σημασία της τηλεόρασης, ίσως τότε η πολιτική μας ελίτ αποφασίσει να το κάνει.