Αλονζανφάν!

Παρ’ όλο που, απ’ ό,τι φαίνεται, είμαστε μακριά από την ολοκλήρωση της ΕΕ, παρακολουθούμε τις εκλογές των ευρωπαϊκών χωρών σαν να ήταν δικές μας. Κάτι είναι κι αυτό για την ευρωπαϊκή ιδέα!

Από τότε που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητάει εκλογές, έχουν γίνει ή θα γίνουν παντού αλλού πλην της Ελλάδος! Η πείρα μας μέσα στην κρίση δείχνει ότι σε εμάς εκλογές έγιναν όταν δεν έπρεπε να γίνουν! Η εξήγηση είναι ότι τους πολιτικούς μας δεν τους αφορούσε τόσο η κρίση όσο η σφοδρή επιθυμία να γίνουν πρωθυπουργοί!

Επανερχόμαστε στις χθεσινές εκλογές στη Γαλλία. Τι καινούργιο παρουσιάζουν σε σχέση με προηγούμενες αναμετρήσεις; Οτι η Λεπέν έχει μια σταθερά αυξητική δύναμη. Οτι ο Μακρόν –αγαπημένος των αγορών –δεν έχει κόμμα! Οτι τα παραδοσιακά κόμματα με τη νέα τάξη πραγμάτων υποχωρούν, αφού πρώτα ταυτίστηκαν ενθουσιωδώς μαζί της! Οτι οι τρεις από τους τέσσερις πιο ισχυρούς υποψηφίους είναι υπέρ του Πούτιν, πλην του Μακρόν. Τέλος (σημάδι των καιρών), ο Τραμπ είναι υπέρ της Λεπέν –μοιάζουν σε όλα (!) –και κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προτιμά σαφώς τη διάλυσή της. Ενα άλλο στοιχείο που ανεδείχθη στην προεκλογική περίοδο, ήταν η προσπάθεια όλων των υποψηφίων να φανούν λιγότερο ή περισσότερο αντισυστημικοί. Κάτι λέει κι αυτό!

Πιστεύεται (είναι το πιο πιθανόν) ότι στις 7 Μαΐου ο Μακρόν θα αναδειχθεί νέος πρόεδρος της Γαλλίας. Τι διαφορετικό από τον απερχόμενο Φρανσουά Ολάντ μπορεί να παρουσιάσει; Κανείς δεν ξέρει, το πιθανότερο πάντως είναι να ακολουθήσει την άχρωμη πολιτική του προκατόχου του, κι αυτό γιατί η Γερμανία, ως πιο ισχυρή οικονομικά χώρα της Ευρώπης, θα έχει το πάνω χέρι και επιπλέον γιατί οι επικυρίαρχες αγορές δεν επιθυμούν αλλαγές που να επισπεύδουν την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης.

Τελικό συμπέρασμα είναι ότι εάν η ΕΕ δεν αλλάξει τάχιστα τακτική, θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες στο μέλλον, οι εχθροί της, μέσα κι έξω, έχουν πληθύνει επικίνδυνα και δεν αντιμετωπίζονται με κατηγορίες περί λαϊκισμού και λαϊκιστών. Δεν ξέρω πόση βούληση και πόση ικανότητα έχει η παρούσα ηγεσία της ΕΕ, πάντως μέχρι τώρα δεν την έχει δείξει. Μακάρι η αναμενόμενη προεδρία Μακρόν να αποτελέσει ευχάριστη έκπληξη για τους ευρωπαίους πολίτες και να αναφωνήσουμε όλοι, αλονζανφάν!

Η Ελλάδα δεν θα βγει από την ΕΕ, κανείς δε μπορεί να τη διώξει. Απλώς θα φυτοζωεί οικονομικά παρακολουθώντας τις διεργασίες άλλων, που θα αποφασίζουν αυτήν! Αμφιβάλλει κανείς;