Ο τρόπος που αντιμετωπίζονται κάποιοι πρωταγωνιστές της δημόσιας ζωής (πολιτικοί, τεχνοκράτες κ.ά.) είναι απόδειξη της πολιτικής υποκουλτούρας που επικρατεί στον τόπο. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι οι κυρίαρχες σήμερα δυνάμεις του εθνολαϊκισμού στοχοποιούν συγκεκριμένα πρόσωπα.

Κύριος και μόνιμος αντίπαλός τους φαίνεται να είναι ο Κώστας Σημίτης. Αποδείχθηκε τόσο κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του όσο και τώρα. Τα δηλητηριώδη βέλη που διαχρονικά δέχεται επιβεβαιώνουν ότι οι ιδέες και οι πολιτικές που ενσαρκώνει ενοχλούν τους φορείς της υστέρησης της χώρας. Εξού και η σφοδρότητα των επιθέσεων που δέχεται από ένα φαινομενικά ετερόκλητο –κομματικά, ιδεολογικά, κοινωνικά –συνονθύλευμα.

Συριζαίοι, ΑΝΕΛ ακροδεξιοί σε απόλυτη σύμπνοια με τους νεοκαραμανλικούς, δεν κρύβουν το απύθμενο μίσος και την εμπάθειά τους για τον πρώην πρωθυπουργό. Ο λόγος; Ο Κώστας Σημίτης ήταν και παραμένει ο αυθεντικός εκφραστής του ορθολογισμού στη χώρα μας. Οταν βρέθηκε στο τιμόνι της διακυβέρνησης, η Ελλάδα βγήκε από τη βαλκανική μιζέρια της. Αλλαξε όψη. Γνώρισε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Υλοποίησε μεγάλα, σύγχρονα έργα υποδομής. Συνέβαλε καταλυτικά στην ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επέβαλε με τη Συμφωνία του Ελσίνκι ένα καθεστώς ειρηνικής συνύπαρξης με την Τουρκία. Κορυφαίο της επίτευγμα η συμμετοχή της στην ΟΝΕ. Ετσι η χώρα μας έγινε ευρωπαϊκή. Βρέθηκε στον στενό πυρήνα των προηγμένων κρατών της Ευρώπης. Απέκτησε φωνή και κύρος.

Τα κρούσματα διαφθοράς ούτε αμαυρώνουν ούτε ακυρώνουν το έργο του Κώστα Σημίτη. Ισως η πολιτική του ευθύνη να έγκειται στο ότι δεν επέδειξε τα απαραίτητα αντανακλαστικά απέναντι στα σκιερά φαινόμενα. Ομως οι επικριτές στην ουσία δεν τον χτυπούν γι’ αυτά. Αλλωστε γνωρίζουν ότι τα άνθη του κακού φύονται σε όλους τους κομματικούς χώρους. Οι επιθέσεις τους αποσκοπούν στο να πλήξουν το πολιτικοϊδεολογικό και αξιακό φορτίο του ευρωπαϊστή, μεταρρυθμιστή και εκσυγχρονιστή Σημίτη. Δυστυχώς, η πρωθυπουργία του υπήρξε μια άκρως φωτεινή αναλαμπή.

Στο στόχαστρο επίσης του διακομματικού εθνολαϊκισμού βρίσκονται καιρό τώρα ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Γιάννης Στουρνάρας. Και οι δύο ενσαρκώνουν τον ορθό λόγο και τον πραγματισμό. Με το μέτωπο που έχουν ανοίξει με τους ιδεοληπτικούς και τους παρωχημένους, τους ανίκανους και τους ανεπαρκείς, είναι εύλογο να δέχονται πυρά. Οι αριστεροακροδεξιοί και οι νεοκαραμανλικοί που επιδίδονται σε σκιαμαχίες και τσάμπα μαγκιές τούς θεωρούν εμπόδιο για τα σχέδια που εξυφαίνουν στο παρασκήνιο. Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος έχει να επιδείξει θετικό έργο από όλες τις θέσεις που πέρασε, συνδυάζοντας την τεχνοκρατική γνώση με την πολιτική επάρκεια. Αντίστοιχο είναι και το αποτύπωμα του Βαγγέλη Βενιζέλου, ο οποίος έθεσε, σε οριακές στιγμές για τον τόπο, το εθνικό συμφέρον πάνω από το προσωπικό του. Το διανοητικό και πολιτικό του διαμέτρημα αποδεικνύεται από το βάθος και τις εύστοχες κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις του.

Σημίτης, Βενιζέλος, Στουρνάρας ο καθένας για διαφορετικό αλλά στην ουσία για τον ίδιο λόγο, βάλλονται από τους εθνολαϊκιστές, οι οποίοι έχουν μοναδικό τους μέλημα να κρατήσουν την Ελλάδα μακριά από τον ορθολογισμό.

Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος είναι βουλευτής Λακωνίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης