Εχω βαρεθεί να επαναλαμβάνω ή να υπαινίσσομαι τη διατάραξη ή τη ρήξη στη σχέση επιθυμίας και πραγματικότητας. Αλλά είναι τόσο μεγάλη η ευλάβεια με την οποία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπηρετούν αυτό το σχήμα και πυροδοτούν τη διαρραγή που κάθε μέρα τρακάρεις μετωπικά με το φαινόμενο και την τοξικότητά του. Γιατί δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση αλλά έχει προσβάλει και αυτούς που, όταν η πραγματικότητα δεν τους βολεύει υλικά ή υπαρξιακά, την κάνουν «ντα». Πώς ο Ξέρξης διέταξε να μαστιγώσουν τη θάλασσα επειδή ήταν φουρτουνιασμένη; Κάπως έτσι. Πρόσφατο παράδειγμα

η ΑΔΕΔΥ που ενημέρωσε με εξώδικο όλα

τα υπουργεία πως δεν θα συμμετάσχει στην αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, δηλαδή σε μια διαδικασία αυτονόητη σε όλες τις μορφές εργασίας που, προφανώς, αν ποτέ

πραγματοποιηθεί, θα ξεβολέψει βολεμένους.

Πιο «Ξέρξης» απ’ τον Ξέρξη, η ΠΟΣΠΕΡΤ που ζητά να εξαιρεθεί η ΕΡΤ (των πολικών τηλεθεάσεων) από τις μετρήσεις θεαματικότητας και, σε άπταιστο παραληρηματική συνδικαλιστική διάλεκτο, καταγγέλλει το μονοπώλιο της εταιρείας που καταγράφει την τηλεθέαση. Δεν έχω αμφιβολίες ότι ο τρόπος μέτρησης δεν έχει εκσυγχρονιστεί ή είναι προβληματικός –αν και η Ομοσπονδία εργαζομένων της ΕΡΤ κάνει λόγο για μαγείρεμα των αποτελεσμάτων. Επειδή όμως αξιοπρέπεια είναι να πληρώνεις τα χρέη σου στα χαρτιά ακόμη κι αν ξέρεις ότι σε έχουν κλέψει, η καταγγελία στερείται έστω και μικροποσότητας επικοινωνιακού φιλότιμου. Κάτι τέτοια ακούει ο Δημήτρης Τζανακόπουλος και, χωρίς καν να ξεροκαταπιεί, σου λέει ότι τα εργασιακά στην αξιολόγηση θα είναι τόσο καλά που θα χαρούν να τα ψηφίσουν.