Μας το είχε τάξει, ως υπόσχεση ραγδαίας ανάπτυξης, η πρώην υφυπουργός Βιομηχανίας Θεοδώρα Τζάκρη όταν ανέλαβε το υφυπουργείο. Θα γέμιζε την Ελλάδα με φουγάρα είχε πει και αν, στην εποχή μας, ταυτίζει τη βιομηχανία με φουγάρα και τσιμινιέρες μήπως περιμένει, ως επενδυτή, τον Μποδοσάκη να ιδρύσει την ΠΥΡΚΑΛ. Είναι αυτή η άποψη που έχουν οι συριζανελίτες –απ’ όπου κι αν προέρχονται –περί εργασίας, μορφών ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας. Τόσο σύγχρονη και φρέσκια όσο και το «Πώς δενότανε τ’ ατσάλι», το έπος του σοβιετικού κινηματογράφου, παραγωγής 1942. Οταν, δηλαδή, ο ανειδίκευτος εργάτης έχαιρε μέγιστης κομματικής εκτίμησης.

Σε ανάλογο τέμπο έγιναν και οι διορισμοί 3.150 ανέργων του ΟΑΕΔ στον πολύπαθο χώρο της Υγείας. Την εποχή της εξειδίκευσης και ενώ κάμποσες χιλιάδες νέοι άνθρωποι με ειδική κατάρτιση περιμένουν στην ουρά για μια θέση εργασίας από αυτές που έχει προκηρύξει το ΑΣΕΠ για τα νοσοκομεία, το πελατειακό κράτος διογκώνεται μέχρι σκασμού με ακόμη περισσότερες κομματικές προσλήψεις. Κομμώτριες και οικοδόμοι ως βοηθοί νοσηλευτών και 65άρηδες ως τραυματιοφορείς. Βεβαίως και όλοι έχουν δικαίωμα στην εργασία, αλλά εδώ βλέπουμε τον «Καραγκιόζη γιατρό» σε σοφτ βερσιόν και μάλιστα σε έναν χώρο όπου τα λάθη στοιχίζουν ζωές. Παγιδευμένη σε μοντέλα επαγγελμάτων που βλέπουμε στις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου η κυβερνητική αντίληψη κάνει τον ανταποκριτή της ΕΡΤ στην Ολλανδία να αναρωτιέται on air πόσο άραγε υψηλή να είναι η ανεργία στη χώρα της τουλίπας αφού στα σουπερμάρκετ δεν υπάρχουν πολλοί ταμίες επειδή οι περισσότερες αγορές γίνονται ηλεκτρονικά. Πληροφοριακά, είναι 5,3%. Και επίσης έχει καταργηθεί το επάγγελμα του νερουλά.