Αναζήτηση
Εν αρχή το απόσπασμα από το δελτίο Τύπου της υπουργού Πολιτισμού: «Ο Λουκιανός κοίταζε κατάματα το παρόναπό τότε, μέσα στη δικτατορία, που συνεργαζόταν με τον Γιάννη Νεγρεπόντη και τον Μποστ, μέχρι τον Ιούλιο του 2015 που σχολίαζε τη στάση των ευρωπαίων πολιτικών απέναντι στην Ελλάδα αλλά και την προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ».
Αυτό που διαβάζετε δεν είναι προπαγάνδα, με την άδεια του Μαγκρίτ. Ούτε όσα διαβάσατε στην περιβόητη μνημονιακή περίοδο του Τύπου από τις στήλες αυτής εδώ της εφημερίδας. Οσο για τα «κυρίαρχα ΜΜΕ» ανήκουν στη φαντασίωση ενός απελπισμένου μανιχαϊσμού που έχει μάθει να χωρίζει τον κόσμο με το κριτήριο της δικής του αλήθειας.
Θα ήταν ομολογουμένως μεγάλος ο πειρασμός για την υπουργό Πολιτισμού να αποφύγει τον «πολιτικαντισμό» μέσα σε μια τυπική νεκρολογία. Αναζητούσε προφανώς το αλατοπίπερο για να αναδείξει διά της πλαγίας οδού το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Και το έπραξε μέσα από τη στάση του Λουκιανού Κηλαηδόνη στο δημοψήφισμα του 2015. Το ίδιο υπονοεί όταν αναφέρει ότι ο τραγουδοποιός «έκανε παράλληλα και την κριτική του στην κοινωνία της κατανάλωσης» ή ότι «κράτησε αποστάσεις από τη βιομηχανία του τραγουδιού». Ποιος; Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης που απεχθανόταν το στρατευμένο τραγούδι.
Ας μη γελιόμαστε: δεν υπάρχει μεγαλύτερη γκάφα από το timing. Να διοχετεύεις, για παράδειγμα, προς δημοσίευση μια τέτοια ανακοίνωση σε «κυρίαρχο» ΜΜΕ που αναζητά το ύστατο δικαίωμα στην αντοχή. Που επιμένει να φιλοξενεί ρεπορτάζ, απόψεις και διαφορετικές εκτιμήσεις –ακόμη και για τις ευθύνες του εκδότη του. Το απέδειξε το άρθρο του Γιώργου Ρωμαίου, το οποίο καταφερόταν εναντίον του Σταύρου Ψυχάρη.
Από μια διαστροφή της τύχης, το σημερινό πρωτοσέλιδο και η ανακοίνωση της Λυδίας Κονιόρδου δημοσιοποιούνται την επαύριο της έκθεσης ιδεών του Νίκου Καρανίκα. Εκεί όπου ο ίδιος και οι αριστεροί φίλοι του βλέπουν Ταρκόφσκι, διαβάζουν Βάρναλη και αυτοδιαφημίζονται ως ιδιοκτήτες της πραγματικής κουλτούρας. Ενώ οι «άλλοι», σε ελεύθερη απόδοση, έβρισκαν λόγο και ύπαρξη μέσα από την προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ.
Ετσι είναι αν έτσι νομίζουν. Εκτός αν νομίζουν ότι είμαστε έτσι. Αυτό ναι, είναι προπαγάνδα.
