Αναζήτηση
Παρακολουθούμε με έκπληξη –όση έχει απομείνει –τα συμβαίνοντα σε μια μακρόσυρτη «σκληρή διαπραγμάτευση» για να κλείσει, επιτέλους, η αξιολόγηση. Κι εκείνη δεν κλείνει! Γιατί; Γιατί συνήθως διαπραγμάτευση γίνεται με δύο, εμείς κάνουμε διαπραγμάτευση μόνοι μας! Οι δανειστές δεν διαπραγματεύονται, ούτε με την παρούσα, ούτε με άλλη κυβέρνηση, απαιτούν, παραπέμποντας στην υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, Αύγουστος 2015!
Τι δηλώσεις εκατέρωθεν, τι μπες – βγες του ΔΝΤ, τι προτάσεις, τι συμμαχίες! Αποτέλεσμα μηδέν! Στο τέλος, όπως πάντα, φτάνουμε στο ομόθυμο τελεσίγραφο: ή ψηφίζετε προκαταβολικά τα μέτρα (μείωση συντάξεων, αφορολογήτου κ.λπ.), ή αξιολόγηση δεν έχει! Οπερ σημαίνει, ούτε ποσοτική χαλάρωση, ούτε δανεικά, ούτε βγαίνουμε στις αγορές!
Ο υπουργός Οικονομικών έχει δίκιο όταν λέει ότι αυτό που ζητούν υπερβαίνει τον ευρωπαϊκό κανόνα, πλην όμως η θέση του έχει ηθικό βάρος. Μόνο. Με την αδήριτη πραγματικότητα τι κάνουμε; Να ξαναθυμηθούμε τις απαιτήσεις των Αθηναίων από τους Μηλίους; Και την έκβαση της αρχαίας εκείνης διαπραγμάτευσης;
Μήπως φταίει η κυβέρνηση που οι δανειστές δεν μας έχουν εμπιστοσύνη; Μην ξεχνάμε το άτυχο 2015 και τα αρνητικά επακόλουθά του. Πού είναι όλα αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν; Ολοι κωλυσιεργούν τη στιγμή που έπρεπε όλοι να τρέχουν! Από την παραχώρηση του Ελληνικού μέχρι την απελευθέρωση επαγγελμάτων. Σε όλα έχουμε αντίρρηση! Ετσι χάνουμε κι εκείνα στα όποια έχουμε δίκιο!
Και τώρα τι;
Θα ψηφιστούν τα μέτρα; Θα πάμε σε εκλογές; Θα σερνόμαστε μέχρι εξαντλήσεως των αποθεματικών; Θα βρεθούμε εκτός ευρώ; Ή θα ψηφίσει η πλειοψηφία μέτρα που θα διατείνεται ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστούν; Πάλι θα πρωτοτυπήσουμε διεθνώς!
Για όλες τις κυβερνήσεις στην κρίση, έρχεται κάποτε η ώρα της αλήθειας! Εδώ είμαστε. Μπορεί να σηκωθούν οι τόνοι εναντίον των δανειστών, αλλά η ευθύνη παραμένει εθνική!
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ παίζει, έναν χρόνο τώρα, με την αντίθεση Ευρώπης – ΔΝΤ. Οι μεγάλοι συνήθως τα βρίσκουν και μένουν ξεκρέμαστοι οι μικροί!
Κομπάζει η κυβέρνηση ότι τα οικονομικά αποτελέσματα του ’16 είναι καλύτερα. Οντως, σε σύγκριση με το ’15, που ήταν καταστροφικό!
Η κυβέρνηση μπλέκει τις πρόσφατες και τις επικείμενες διεθνείς αλλαγές, προσμένοντας οφέλη για τη χώρα. Υπερβαίνει εαυτόν! Το χειρότερο, έχει άγνοια κινδύνου.
Η πολιτική σοφία απαιτεί πλήρη δημοκρατική και θεσμική συνέπεια. Αν επιλεγεί η παράταση του τέλματος, ενόψει υποτιθέμενων «θετικών» εξελίξεων, το ρίσκο θα ‘ναι μεγάλο, για ό,τι ήθελε ακολουθήσει.
Οταν το αβγό χτυπά την πέτρα, αλίμονο στο αβγό!
Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός
