Αναζήτηση
Αλλά το μεν ΠΑΣΟΚ, με τη φόρα που έχει πάρει από τις προσχωρήσεις, δεν ψηφίζει –σήμερα, μου είπαν, θα οριστικοποιήσουν και επισήμως την «πόρτα» στον ΣΥΡΙΖΑ. Το δε Ποτάμι, διά στόματος του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου, συμφωνεί με την κατάτμηση των μεγάλων περιφερειών και ειδικά της Β’ Αθήνας (επ’ αυτού φαίνεται να συμφωνεί και το ΠΑΣΟΚ) και αναμένει από την κυβέρνηση, αφού κάνει που κάνει τη θυσία, να αλλάξει εκ νέου τον εκλογικό νόμο, να φέρει ρύθμιση που να δίνει bonus 20 εδρών σε όποιο κόμμα συγκεντρώσει τουλάχιστον 40%.
Χαλασμένη πυξίδα
Από την άλλη, οι άνθρωποι εμφανίζουν φαινόμενα Ιανού (αυτός δεν εξηγώ τι ήταν, το αφήνω ως κίνητρο να ανοίξουμε και κανένα βιβλίο). Από τη μια πλευρά γνωρίζουν ότι χωρίς τις 18, πλέον, ψήφους του ΠΑΣΟΚ (που αύριο, μεθαύριο θα γίνουν 20) δεν πρόκειται να περάσει από τη Βουλή το κόλπο και από την άλλη, το καθυβρίζουν με όρους που παραπέμπουν στην πιο άθλια πολεμική που είχε εξαπολύσει κατά το παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ εις βάρος του ΠΑΣΟΚ.
Προσέξτε παρακαλώ τακτική για γέλια. Συνεντευξιάζεται ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τον νέο εκλογικό νόμο υπουργός Σκουρλέτης στο ραδιόφωνο του Χατζηνίκου. Και αφού λέει όσα λέει για το νέο «παπατζιλίκι» της κυβέρνησης με τον εκλογικό νόμο, και το επιβεβαιώνει, ερωτάται για την επανάκαμψη στο ΠΑΣΟΚ στελεχών που είχαν αποχωρήσει. Και απαντάει:
«Είναι πολύ φθαρμένα αυτά τα υλικά, είναι πολύ θαμπά, για να μπορούν να έχουν μία απήχηση, να είναι ελκυστικά μέσα στην κοινωνία (…), είναι περισσότερο μία εσωτερική υπόθεση ανθρώπων οι οποίοι έχουν διανύσει μία διαδρομή και έχουν πολύ μεγάλες ευθύνες, αλλά αυτό δεν αφορά ευρύτερα τον ελληνικό λαό και τον ίδιο τον κόσμο που παλαιότερα παρακολουθούσε τον χώρο του ΠΑΣΟΚ».
Και σαν να μην έφτανε αυτό το φτύσιμο, το συνεχίζει και παρακάτω, όταν, απαντώντας σε ερώτηση για το αν υπάρχει δυνατότητα συνεργασίας της κυβέρνησης με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, λέει: «Για να καταστεί ένας αξιόπιστος συνομιλητής με τη δική μας Αριστερά θα πρέπει με σαφήνεια να οριοθετηθεί απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό. Αυτό είναι το πρώτο αναγκαίο που πρέπει να κάνει από μεριάς της, για να μπορούμε πλέον να έχουμε έναν φερέγγυο πολιτικό συνομιλητή»!!
Δείγμα των καιρών
Τα «άλλα» κόλπα με τον εκλογικό νόμο είναι, με ενημέρωσαν, ένα έργο που φέρει την υπογραφή μιας άλλης μορφής του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ που ακούει στο όνομα Βερναρδάκης. Υποδύεται και αυτός τον υπουργό, είναι Επικρατείας αυτό το διάστημα, φιλοδοξεί να πάρει τη θέση Παππά παρά τω Τσίπρα, και γενικώς έχει ωραίες ιδέες. Ορισμένες από τις οποίες τις συμπεριλαμβάνει στα non paper, αυτά με τα οποία η κυβέρνηση κατακλύζει κάθε μέρα τα μέσα ενημέρωσης και είναι πραγματικά υποδείγματα …αλήθειας και ευπρέπειας.
Εμμονικός με τον Τύπο, ο οποίος συνωμοτεί διαρκώς κατά της λαοφιλούς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μερικές φορές «αφήνεται» (μην πω και «ξεφεύγει» εντελώς) σε σημείο που, όπως μου λένε, έχει παρέμβει και ο ίδιος ο Τσίπρας διορθώνοντας ή στρογγυλεύοντας ακρότητες…
Εξ ανάγκης
Αντιθέτως, δεν θα θεωρήσω δείγμα των καιρών τον Νίκο Κοτζιά, τον υπουργό των Εξωτερικών. Ερχεται από πολύ μακριά, έχει διανύσει μια μεγάλη διαδρομή, και τώρα που του έτυχε να είναι αυτός που θα χειριστεί την κρισιμότερη ίσως φάση του Κυπριακού, λογικό είναι να θεωρεί ότι «η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα».
Αλλά δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ευχαριστημένος από τον τρόπο που τον αντιμετωπίζει το Μέγαρο Μαξίμου.
Και μην ακούτε τι λένε στα ραδιόφωνα ή τι γράφουν στα non paper, ο Κοτζιάς έχει θέμα διότι νιώθει πως δεν τον εμπιστεύεται ο Τσίπρας. Δεν είναι που του έστειλε δυο «παρατηρητές», θα τους ονομάσω (για να μην πω τίποτε βαρύτερο), στη Γενεύη –τον Καλπαδάκη, διπλωματικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού και τον Τζανακόπουλο, αδελφό του υπουργού –να κόβουν κίνηση τι κάνει και τι λέει. Είναι ότι πιστεύει πως τα δημοσιεύματα που σκάνε εδώ κι εκεί, σαν νάρκες, εναντίον του εκπορεύονται από συγκεκριμένο κέντρο της κυβέρνησης που τον θεωρεί εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού.
Επίσης, πληροφορίες που του έρχονται από την Κύπρο τον έχουν πείσει ότι ο Τσίπρας με τον Αναστασιάδη μπορεί να λένε και πράγματα των οποίων λογικά θα έπρεπε να είναι κοινωνός και ο ίδιος.
Προσθέτω δε ότι παρά τη σκληρή διάψευση του δημοσιεύματος του Politico που έριχνε στον Κοτζιά τις ευθύνες για τη διακοπή των συνομιλιών της Γενεύης, με non paper, ο υπουργός Εξωτερικών έχει την ευφυΐα να αντιλαμβάνεται ότι το non paper εκδόθηκε από ανάγκη, διότι οτιδήποτε άλλο θα δημιουργούσε μείζονα πολιτική κρίση στην Αθήνα.
Καμία σωτηρία…
Στα καλά νέα της ημέρας θα κατατάξω την εξαγγελία ενός ακόμη πολιτικού φορέα ο οποίος φιλοδοξεί να μας διασώσει. Τα νέα λαμβάνουν υπερθετικό βαθμό από την ακόλουθη παράμετρο: ότι η πρωτοβουλία ανήκει στη λατρεμένη Rachel Μακρή, η οποία, όπως δήλωσε χθες στον φίλο μου τον Χαρδαβέλλα, είναι έτοιμη για το μεγάλο βήμα.
«Θα δημιουργήσω –του είπε –έναν πολιτικό φορέα, τον οποίο προσπαθώ να είναι διαφορετικός από τα παλαιοκομματικά σχήματα που έχουμε συνηθίσει, όπου θα έχει τα χαρακτηριστικά που έχω εγώ ως πολιτικός και ως άνθρωπος. Δηλαδή, που δεν βάζω πολιτικές ταμπέλες ή ιδεολογικούς φραγμούς πάνω από την πολιτική και η πολιτική η οποία θα πρέπει να ασκείται είναι για τον άνθρωπο, για τον πολίτη, και όχι για τον αν είναι αριστερός η δεξιός».
Πάει και τελείωσε, δεν υπάρχει σωτηρία!..
