Τι κάνει περισσότερο εφέ στην κοινή γνώμη; Η ακαδημία νέων στελεχών της ΝΔ ή το reunion των παλιών του ΠΑΣΟΚ; Το μήνυμα της ανανέωσης ή το ρετρό της νοσταλγίας; Το κλείσιμο του ματιού στο μέλλον ή το αδρό νεύμα στο παρελθόν; Κι αν θέλει να το προσωποποιήσει κανείς: ποιοι θα μετρήσουν περισσότερο στους ψηφοφόρους; Ο γιος του Γιάννου Παπαντωνίου, ο αγρότης που μιλάει επτά γλώσσες και ο startupper ή ο Κώστας Λαλιώτης, η Βάσω Παπανδρέου και ο Απόστολος Κακλαμάνης;

Περισσότερη σημασία από την απάντηση έχει το σκηνικό που σκιαγραφείται από το ίδιο το ερώτημα. Κι αυτό λέει ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν βρίσκονται πια στην αναγκαστική φάση της μνημονιακής σύγκλισης, στην οποία τους είχε υποχρεώσει ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ. Με το τέλος του αντιμνημονίου και της αυταπάτης, οι δύο δυνάμεις που διαμόρφωσαν την πολιτική κουλτούρα της Μεταπολίτευσης χαράζουν και πάλι τις διαχωριστικές τους γραμμές. Και η πρώτη από αυτές περνάει μέσα από τα διαφορετικά ακροατήρια. Η ΝΔ με το υποτιθέμενο βαρύ δεξιό παρελθόν απευθύνει στο κοινωνικό σώμα μια σχεδόν απολιτίκ πρόσκληση. Και το ΠΑΣΟΚ, με εξωραϊσμένο το δικό του παρελθόν από τις κακές επιδόσεις του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί να επαναπατρίσει τους άσωτους ψηφοφόρους του επιστρατεύοντας τους φρουρούς του προγονικού παπανδρεϊσμού.

Είναι όλα αυτά το πρελούδιο της ανάστασης του παλιού δικομματισμού; Θα φανεί μεταξύ άλλων και από τον βαθμό και το είδος της στρατηγικής της έντασης που θα υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά περισσότερο θα φανεί από το πόσο νεο-ΝΔ θα είναι τελικά η Νέα Δημοκρατία. Και –κυρίως –από το πόσο παλαιο-ΠΑΣΟΚ θα γίνει το ΠΑΣΟΚ.

Τελευταία Νέα