Να την πάρουμε αψήφιστα την προειδοποιητική βολή του Βαγγέλη Βενιζέλου για «εκλογές δημοψηφισματικού χαρακτήρα» ή να τη βάλουμε από τώρα στη λίστα με τα resolutions του νέου έτους; Αναρωτιέμαι φωναχτά, επειδή είναι παράγοντας του δυσφημισμένου παλαιού καθεστώτος και η γνώμη του μετράει μισή στη νέα επικράτεια της ανερυθρίαστης διαπραγμάτευσης. Φαντάζεστε από τώρα τα εθνικώς υπερήφανα διλήμματα του 2017; «Ή με εμάς ή με τον Σόιμπλε». «Θέλετε ολίγη από ΔΝΤ ή άνευ;». Στη διπλή στρατηγική που διαφημίζει την κάλπη (ή, εν πάση περιπτώσει, το «εκλογοψήφισμα») και ταυτόχρονα την αναιρεί, οι διχασμοί μετράνε. Είναι η καύσιμη ύλη που τρέφει τις φλόγες του αγανακτισμένου λαϊκισμού. Στις δύσκολες στιγμές της διαπραγμάτευσης –ή της άτακτης υποχώρησης, καλή ώρα –το αντιμνημονιακό τοτέμ ανασύρεται για να στηθεί δίπλα στο ταμπού του άπαξ επιδόματος. Ετσι σοφοί που γίναμε μέσα στην εξάχρονη κρίση, με τόση πείρα, ήδη θα καταλάβαμε ότι αυτό που στοχοποιεί στην πραγματικότητα ο Βενιζέλος είναι η ενεργοποίηση της συμμαχίας του Οχι. Μιας θολής περιοχής που δηλώνει ότι δεν ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ή Χρυσή Αυγή στις δημοσκοπήσεις, αλλά σίγουρα δεν θα ψηφίσει το σκιάχτρο του Σόιμπλε. Ενα μείγμα όπου ο δημοψηφισματικός ανορθολογισμός στήνει γέφυρες με την εκλογική κανονικότητα για να στραφεί εναντίον των προσφύγων, των ελίτ, των ΜΜΕ, των φιλελεύθερων. Κατά τα λοιπά, οι 153 της κυβερνητικής πλειοψηφίας ας προετοιμάζονται για το πρωτοχρονιάτικο σίκουελ. Απέναντι στον δράκο της αξιολόγησης και τα κάλαντα των συμπατριωτών τους στις κατά τόπους εκλογικές περιφέρειες έχουν να επιδείξουν το «αφήγημα του επιδόματος». Κι αυτό μισό.

Τελευταία Νέα