ΑΛΛΑΞΟΚΑΙΡΙΑ

Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Μέχρι να πάθει πνευμονία.

Λίγες ώρες πριν από το ιταλικό δημοψήφισμα, δεν μπορεί κανείς παρά να είναι ανήσυχος. Κι αυτό γιατί μια ακόμη αλλαξοκαιριά της ευρωζώνης μάς βρίσκει στον δρόμο και χωρίς βαρύ πανωφόρι. Για λόγους που εξηγούνται εκτενώς στις σελίδες που αφιερώνουμε στις κάλπες που στήνονται αύριο στη χώρα του Μιχαήλ Αγγελου, τίποτε δεν θα είναι το ίδιο τη Δευτέρα. Χάσει – κερδίσει ο Ρέντσι, έχουμε – δεν έχουμε εκλογές, έρθει – δεν έρθει μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, η Ευρώπη αποσταθεροποιείται ξανά –πολιτικά και πολιτικο-οικονομικά.

Σε αυτό το βροχερό περιβάλλον, τι όφελος έχει η Ελλάδα να είναι με τη δεύτερη αξιολόγηση ανοιχτή; Εκκρεμότητα που καθυστερεί τα πάντα –μια σοβαρή συζήτηση για το χρέος, μια πιθανή συμμετοχή, έστω και στα στερνά, στο QE, μια αναθέρμανση του ενδιαφέροντος των επενδυτών.

Ακόμη χειρότερα: η δεύτερη αξιολόγηση αργεί γιατί οι κυβερνώντες χρειάστηκαν ένα φθινόπωρο, έναν χειμώνα και μια άνοιξη για να κουτσοτελειώσουν την πρώτη αξιολόγηση. Γιατί; Διότι περίμεναν ότι θα ανοίξει ο καιρός. Είτε διότι θα είχαν φιλική ηγεσία στην ΝΔ που να τους εξασφαλίσει συναίνεση στη Βουλή. Είτε διότι θα τσουβάλιαζαν την αντιπολίτευση να ψηφίσει μαζί τους νέο Ασφαλιστικό. Είτε διότι θα μάλωναν οι δανειστές μεταξύ τους, ιδίως μετά την «αποκάλυψη» –Θεός φυλάξοι –των εσωτερικών συνομιλιών του ΔΝΤ.

Τελικώς, η πρώτη αξιολόγηση έκλεισε με έναν σκασμό φόρους, καθώς η Αθήνα προτίμησε να μην πάρει το ρίσκο ενός «Brexit». Μάλλον δεν το περίμεναν. Αντιθέτως, άπαντες προεξοφλούν φιάσκο Ρέντσι και οι κυβερνώντες θεωρούν ότι στο περιβάλλον αυτό, κάτι μπορεί να πάρουν. Δηλαδή να εξασφαλίσουν μια υποχώρηση, αφού η ευρωζώνη δεν θα μπορεί, λέει, να διαχειριστεί παράλληλα περισσότερες εστίες αναταραχής. Σοβαρά; Και τότε γιατί το προ πενταετίας ντόμινο Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, Κύπρου –και παρ’ ολίγον Ισπανίας και Ιταλίας –δεν εξασφάλισε ποτέ ευμενέστερη μεταχείριση στην Ελλάδα;

Αφήνοντας τα θέματά μας μονίμως ανοιχτά δεν κερδίζουμε απολύτως τίποτε. Χάσαμε το QE, όπως χάσαμε και την ανάκαμψη που είχε δρομολογηθεί το 2014. Οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν εκ νέου. Το Ασφαλιστικό –ελέω ύφεσης και ανεργίας –ακρωτηριάστηκε κι άλλο.