Ο αυτοπροσδιορισμός του ανθρώπου στο περιβάλλον του αποτελούσε ανέκαθεν μία από τις δυσκολότερες εξισώσεις της ανθρωπότητας.

Η δυσκολία του να αντιληφθεί την πραγματική του διάσταση μέσα στο σύνολο, είτε γιατί ενδόμυχα δεν μπορεί να δεχθεί το μικρό του μέγεθος είτε γιατί αρνείται να αποδεχθεί την πρόοδο των συν αυτώ παρατρεχάμενων, προκαλεί στρεβλώσεις που έχουν αντίκτυπο στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και σε σύνολα ανθρώπων που συνασπίζονται κάτω από λάβαρα πολιτικά ή αθλητικά. Τέτοιες περιπτώσεις αποτελούν οι ποδοσφαιρικές ομάδες που συγκαταλέγονται μεταξύ των «μεγάλων». Μεγάλων βέβαια στην Ελλάδα, γιατί παρά έξω είναι της καρπαζιάς.

Πάρτε για παράδειγμα την ΑΕΚ και τους ανθρώπους που κινούν τα νήματά της.

«…Δεν έχετε καταλάβει σε ποια ομάδα έχετε έρθει και ποιον σύλλογο εκπροσωπείτε» φέρεται ότι είπε στους ποδοσφαιριστές της Ενωσης το αφεντικό Δημήτρης Μελισσανίδης.

Δηλαδή, πόσο μεγάλη είναι η ΑΕΚ; Γιατί εγώ το μόνο που βλέπω είναι μια μικρομεσαία ομάδα που παλεύει να βγει στην Ευρώπη. Κάποιοι θα ανεβάσουν πίεση διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, αλλά αυτή είναι η πικρή αλήθεια όπως την αντιλαμβάνονται και οι λεγεωνάριοι ποδοσφαιριστές της.

Οι ομάδες είναι μεγάλες ή μικρές μέσα στα γήπεδα. Τα υπόλοιπα, η Ιστορία, οι τίτλοι, είναι για να βαυκαλίζονται οι οπαδοί, οι καλύτεροι και πιο πιστοί πελάτες, όπως τους αποκαλούσε κάποτε ένας παλιός πρόεδρος «μεγάλης» ομάδας.