Αν το άλλοθι είναι καλό, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το αδίκημα. Στο ποδόσφαιρο, που έχει δημιουργήσει έναν δικό του θύλακο νομιμότητας, οι επιτυχίες στους αγωνιστικούς χώρους θεωρούνται το άλλοθι για κάθε εκτροπή.

Το ισπανικό κράτος βρισκόταν στο μάτι της οικονομικής κρίσης όταν αποφάσισε το 2013 να πάρει αυτά που δικαιούνταν από το ποδόσφαιρο. Την πρώτη ημέρα εκείνου του χρόνου ανακοινώθηκε πως τα χρέη των επαγγελματικών συλλόγων ποδοσφαίρου προς την Εφορία έφταναν τα 650 εκατ. ευρώ, ενώ το συνολικό χρέος τους ξεπερνούσε τα 3,5 δισ. ευρώ.

Η λίγκα σε συνεργασία με το Εθνική Συμβούλιο Αθλητισμού της Ισπανίας συγκρότησε μια επιτροπή για να προσφέρει λύσεις στο πρόβλημα που έμοιαζε με θηλιά στο λαιμό του ποδοσφαίρου της χώρας.

Μαγικές λύσεις δεν υπήρχαν. Η επιτροπή υποχρέωσε τους συλλόγους να περιορίσουν τις δαπάνες τους, να πουλήσουν τους καλύτερους παίκτες τους και να στραφούν στις ακαδημίες.

Η Λίγκα ανακοίνωσε πως την 1η Σεπτεμβεμβρίου το χρέος των συλλόγων προς την Εφορία έπεσε στα 230 εκατ. ευρώ, ενώ το συνολικό χρέος μειώθηκε στα 1,8 δισ. ευρώ.

Το παράδοξο στην υπόθεση είναι πως οι ισπανικές ομάδες εν μέσω σκληρής οικονομικής προσαρμογής κατάφεραν να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη. Διπλό το όφελος καθώς έγινε κατανοητό πως υπάρχει κι άλλος δρόμος προς τις αγωνιστικές επιτυχίες.