Αναζήτηση
Μια κανονική κυβέρνηση σε μια κανονική χώρα θα αναλάμβανε την πρωτοβουλία να βάλει η ίδια τέλος στην εξελισσόμενη γελοιότητα του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες.
Θα ζητούσε από την αντιπολίτευση να συγκροτηθεί το ΕΣΡ ώστε να του αναθέσουν εν λευκώ και από μηδενικής βάσης τη ρύθμιση του τηλεοπτικού χώρου –όπως επιτάσσει άλλωστε το Σύνταγμα.
Η αντιπολίτευση θα φώναζε ίσως ότι δικαιώθηκε, αλλά δεν θα μπορούσε να το αρνηθεί.
Και η κυβέρνηση θα απεγκλωβιζόταν με προφανές κόστος από μια πορεία που οδηγεί στην καταστροφή αλλά με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Και ο Παππάς; Ο Παππάς έκανε το σφάλμα να το πάρει προσωπικά. Να το μετατρέψει σε προσωπική υπόθεση. Επαιξε κι έχασε.
Από εκεί και πέρα, η τύχη του είναι στα χέρια του Πρωθυπουργού. Θα πετάξει το βαρίδι από την κουπαστή ή θα το κατεβάσει τρυφερά στο λιμάνι; Ο,τι τον φωτίσει ο Θεός –που λέει κι ο Φίλης…
Το βέβαιο είναι ότι το καράβι πλέον απειλείται. Κι ότι το πλήρωμα δεν χρωστάει τίποτα να απολογείται για τον Παππά και την παρέα του.
Να είμαστε όμως δίκαιοι: ο Παππάς δεν είναι ο μοναδικός υπεύθυνος του φιάσκου.
Προσωπικά ευθύνεται ο πρόεδρος του ΣτΕ. Αφησε να εξελιχθεί μια διαδικασία χωρίς να έχουν κριθεί προηγουμένως η συνταγματικότητα και η νομιμότητά της.
Επικαλέστηκε το «δημόσιο συμφέρον» –λες κι αυτό θα πάθαινε κάτι αν ο διαγωνισμός γινόταν τον Νοέμβριο με όλα αποσαφηνισμένα κι όχι τον Σεπτέμβριο με όλα ανοιχτά.
Με το πρόσχημα του δημοσίου συμφέροντος, ο πρόεδρος του ΣτΕ επέτρεψε ένα παιχνίδι κυβερνητικής φιγούρας που τελικά απαξίωσε το δημόσιο συμφέρον.
Πριν ο Πρωθυπουργός απαξιώσει τον ίδιο και το δικαστήριό του υπαγορεύοντας τη «σωστή απόφαση» από τη ΔΕΘ.
Μέρος της ευθύνης ανήκει και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας –όχι γι’ αυτά που λέγονται στο παρασκήνιο και στα οποία θα προτιμήσω να μη δώσω βάση…
Ευθύνεται επειδή την επομένη του διαγωνισμού έσπευσε να ενημερωθεί επισήμως για τα αποτελέσματα –αν και (κατά παραδοχή του ιδίου…) παντελώς αναρμόδιος!..
Να αποδεχτεί δηλαδή μια διαδικασία η οποία μπορεί να κατάντησε τελικά φιάσκο, αλλά και τότε ακόμη είχε προκαλέσει τις αντιδράσεις σύσσωμης της αντιπολίτευσης και του νομικού κόσμου της χώρας.
Σε μια προφανή πολιτική αντιδικία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέλεξε να συνταχθεί ανοιχτά με την κυβέρνηση.
Τι μεταχείριση περιμένει εφεξής από την αντιπολίτευση; Με ποια πολιτική νομιμοποίηση θα ασκήσει τις ρυθμιστικές αρμοδιότητές του;
Αν νομίζει ότι αφορά τον ίδιο, κάνει λάθος. Η λειτουργία του πολιτεύματος μας αφορά όλους.
