Στο Διαδίκτυο δεν βρίσκει εύκολα κανείς φωτογραφίες του Χοσέ Λουίς Θαπατέρο με τον Αντόνιο Μαρία Ρούκο Βαρέλα. Και είναι λογικό: ο τότε πρωθυπουργός της Ισπανίας δέχθηκε για πρώτη φορά στο πρωθυπουργικό μέγαρο τον τότε αρχιεπίσκοπο της Καθολικής Εκκλησίας το 2008 κι αυτό με αφορμή την επανεκλογή του τελευταίου στην κεφαλή της ισπανικής Επισκοπικής Συνόδου. Είχε προηγηθεί, το 2005, η αναγνώριση του γάμου των γκέι και του δικαιώματός τους στην υιοθεσία. Η ισπανική Εκκλησία είχε αντιδράσει πολύ σθεναρά, αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει.

Στο Διαδίκτυο βρίσκει κανείς πολύ εύκολα φωτογραφίες του Αλέξη Τσίπρα με τον Ιερώνυμο. Και είναι λογικό: ο Αρχιεπίσκοπος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας ήταν ο πρώτος με τον οποίο συναντήθηκε ο έλληνας Πρωθυπουργός μετά την εκλογή του τον Ιανουάριο του 2015 –όχι στο Μαξίμου αλλά στην Αρχιεπισκοπή. Βρίσκει εύκολα κανείς και δηλώσεις του Ιερώνυμου για την «ανθρώπινη και πνευματική σχέση» που έχει με τον Τσίπρα, αλλά και φωτογραφίες του με διάφορους υπουργούς –σε μια από αυτές ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης εικονίζεται να φιλά υποκλινόμενος το χέρι του Ιερώνυμου, προφανώς σε μια ένδειξη μέγιστου σεβασμού που κάποιος όμως θα μπορούσε να περάσει και για υποταγή.

Η συχνότητα και ο τόπος μιας συνάντησης καθορίζουν το πλαίσιο και το είδος μιας σχέσης. Ο Θαπατέρο χειρίστηκε τη σχέση του με την Εκκλησία σωστά και η καθολική Ισπανία απέκτησε πολύ νωρίς μια από τις πλέον προοδευτικές νομοθεσίες στον τομέα των δικαιωμάτων. Ο Τσίπρας έχτισε με την Εκκλησία μια σχέση εξάρτησης. Και το αποτέλεσμα θα διδάσκεται στο μέλλον σε ένα μάθημα που, ανεξάρτητα από το πώς θα λέγεται, θα περιλαμβάνει και ένα κεφάλαιο για την Αριστερά του Κυρίου.