Μοιάζει με σταγόνα στα ανοικτά της Αίγινας. Αλλά δεν είναι. Αντίθετα, στην ερώτηση που κατέθεσαν οι 33 βουλευτές της ΝΔ για το δυστύχημα και την απάντηση που έδωσε ένας υπουργός αποτυπώνεται η μεγαλύτερη παθογένεια της Μεταπολίτευσης: η κουλτούρα ασυνέχειας του κράτους. Οι 33 ρωτούν γιατί ανανεώθηκε η άδεια χειριστή του φερόμενου ως οδηγού του ταχυπλόου πριν από δυο χρόνια. Και ο (μη αρμόδιος) Πολάκης αρπάζει την ευκαιρία για λίγη πολιτική καζούρα. «Πάει, το χάσανε εντελώς στη Νέα Δημοκρατία. Τριάντα τρεις (33!!) βουλευτές ρωτάνε τον Δρίτσα γιατί ανανεώθηκε το δίπλωμα το 2014, όταν υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας τότε ήταν ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης».

Το δεύτερο μέρος της πρότασης είναι γραμμένο με κεφαλαία προφανώς για να δοθεί έμφαση στο γεγονός –αν και οι γραφολόγοι βγάζουν και άλλα συμπεράσματα για την ψυχοσύνθεση εκείνων που τα χρησιμοποιούν τόσο συχνά και εμφατικά. Αλλά, εντελώς πεζά, ποιον έπρεπε να ρωτήσουν οι 33 γιατί ανανεώθηκε από τις τοπικές υπηρεσίες ενός νησιού η άδεια ενός 77χρονου που δεν είναι και ο θαλασσόλυκος του «Μόμπι Ντικ», αν όχι τον αρμόδιο υπουργό ο οποίος μπορεί να διατάξει και τη σχετική έρευνα; Τον ίδιο τον Βαρβιτσιώτη; Ή όσους πρώην υπουργούς Ναυτιλίας βρουν εύκαιρους;

Ο Πολάκης φαίνεται να πιστεύει ότι δεν υπάρχει διοίκηση χωρίς την εκάστοτε κυβέρνηση. Δεν είναι ο μόνος. Μόνο που η ταύτιση του διοικητικού μηχανισμού με την εκτελεστική εξουσία είναι αντιπαραγωγική –είναι κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι σε εκλογικές περιόδους το κράτος παραλύει εντελώς, με αποτέλεσμα να καθηλώνεται η οικονομία. Είναι όμως και επικίνδυνη. Γιατί τότε δεν μιλάμε για αλλαγές κυβερνήσεων αλλά καθεστώτων. Και για μια αίσθηση παντοδυναμίας που εκφράζεται πότε με υπουργικές διαβεβαιώσεις για την εμπειρία του καπετάνιου και πότε με πολιτική καζούρα στα σόσιαλ μίντια.