ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Κάθε κυβέρνηση θέλει να δώσει ένα στίγμα στη ΔΕΘ, σηματοδοτώντας έτσι το ξεκίνημα της νέας πολιτικής περιόδου. Πόσω μάλλον οι νυν κυβερνώντες που είναι χαμένοι –μαζί με την κοινωνία –στην ομίχλη του Μνημονίου ΙΙΙ.

Υποσχέσεις δεν μπορεί πλέον να δοθούν –έναν χρόνο μετά τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015, έχουν όλες διαψευσθεί. Ακόμη χειρότερα: η πλειοδοσία λαϊκισμού σημαίνει ότι η οικονομία αποτελεί ναρκοπέδιο για τον Πρωθυπουργό, με τον ΕΝΦΙΑ να είναι βόμβα διασποράς. Δεν υπάρχει λοιπόν άλλη λύση από το να προεξοφληθεί το μέλλον αλλά και να εμφανιστεί αυτό με τρόπο που να ταιριάζει κάπως στην ιδεολογική αφετηρία –ή, καλύτερα, στο ιδεολογικό παρελθόν των κυβερνώντων.

Το κυβερνητικό μήνυμα θα εστιασθεί λοιπόν στην ανάπτυξη –αν και καλύτερα θα ήταν ίσως να γίνει λόγος για ανάκαμψη. Οχι ανάπτυξη σκέτη, αλλά δίκαιη ανάπτυξη. Ωστόσο, δίκαιη και άδικη ανάπτυξη δεν υπάρχει. Είτε η οικονομία ξαναπαίρνει μπροστά –κάτι που ωφελεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλους –είτε όχι. Δεν υπάρχει τρόπος να οδηγηθεί η οικονομική δραστηριότητα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Στην αγορά όλα είναι αλληλένδετα, δεν γίνεται διαφορετικά.

Τα περί δίκαιης ανάπτυξης συντηρούν τη διχαστική προσέγγιση στην οποία επιμένουν οι κυβερνώντες. Και επειδή είναι εντελώς ανεφάρμοστα επιβεβαιώνουν ότι εξακολουθούν να κυβερνούν στα λόγια. Και, φυσικά, όταν όλα είναι μόνο λόγια, νομίζεις ότι μπορείς να λες ό,τι θέλεις. Ξεχνώντας ότι οι ακροατές σου ζουν έξω στην πραγματικότητα και όχι στο περιβάλλον ανέσεων της εξουσίας που συντηρεί πολιτικές ψευδαισθήσεις.