Εντάξει, οι συμβολισμοί στο Βεντοτένε ήταν ισχυροί. Αλλά για ένα τόσο ακριβό σκηνικό, το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από πενιχρό. Η Ανγκελα Μέρκελ, ο Φρανσουά Ολάντ και ο Ματέο Ρέντσι επισκέφθηκαν το ιταλικό νησί όπου φυλακίστηκε και έγραψε το ευρωπαϊκό μανιφέστο του ο Αλτιέρο Σπινέλι κι έπειτα φιλοξενήθηκαν για να συζητήσουν στο αεροπλανοφόρο «Γκαριμπάλντι». Τι; Υποτίθεται το μέλλον της Ευρώπης μετά το Brexit. Τη «νέα ώθηση». Αλλά η ουσία της συνάντησης ήταν η ξερή απάντηση της καγκελαρίου στην ερώτηση ενός γερμανού δημοσιογράφου περί δημοσιονομικής χαλάρωσης: «Οι ευρωπαϊκές συνθήκες προβλέπουν αρκετή χαλάρωση και πάντως αυτό είναι θέμα της Κομισιόν».

Η υπερπαραγωγή στo Τυρρηνικό Πέλαγος ήταν στην πραγματικότητα μια επίδειξη ματαιοδοξίας του ιταλού πρωθυπουργού. Ή –σε μια λιγότερο κυνική εκδοχή –μια σύντομη απόδραση από τον εφιάλτη της ήττας στο φθινοπωρινό δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση. Ούτως ή άλλως, ο Ρέντσι δεν μπορούσε να περιμένει και πολλά. Αυτή είναι μια χρονιά εκλογικών αναμετρήσεων για την Ανγκελα Μέρκελ, με αποκορύφωμα της βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017. Και οι εκλογές δεν αφήνουν και μεγάλο περιθώριο ούτε στην ελπίδα ούτε και στη φαντασία.

Ο ελληνικός κινηματογράφος δεν συγκρίνεται με την Τσινετσιτά. Ο Αλέξης Τσίπρας στήνει τις δικές του μίνι παραγωγές πρώτα στο Ζάππειο Μέγαρο με τους ομολόγους του από τον ευρωπαϊκό Νότο κι έπειτα με τις συναντήσεις που θα έχει με την Ανγκελα Μέρκελ στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο εκδηλώσεων του ΟΗΕ. Τα φωτογραφικά ενσταντανέ είναι εξασφαλισμένα. Είναι ενσταντανέ ωστόσο που δεν παίζουν κανένα ρόλο στην επίλυση της προσφυγικής κρίσης ή την πορεία της αξιολόγησης από την οποία εξαρτάται η δεύτερη δόση. Ασφαλώς δεν είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρευόταν ο Αλτιέρο Σπινέλι. Είναι όμως αυτή όπου ζούμε. Και περισσότερο από σκηνοθετημένα πλάνα απαιτεί πραγματισμό.

Τελευταία Νέα