Δυστυχώς, η παράγκα κατεδαφίστηκε. Oχι του ποδοσφαίρου. Αυτή δεν πρόκειται να πέσει ποτέ και μόνο χρώματα θα αλλάζει. Στην άλλη παράγκα αναφέρομαι, αυτή που έδωσε τις άνισες μάχες με τα στοιχεία της φύσης για να προφυλάξει τα όνειρα μιας νεαρής Δραμινής.

Ο τσίγκος και τα σάπια ξύλα που στήριζαν το παράπηγμα ήταν φτωχά και αδύναμα. Εχαναν τη μάχη με την παγωνιά και τον καυτό ήλιο, τον δυνατό άνεμο και το χιόνι. Δεν λιποτάκτησαν όμως ποτέ, στάθηκαν δίπλα στο κορίτσι, προσπάθησαν όσο μπορούσαν να ζεστάνουν τα όνειρά του, το κράτησαν όρθιο στις δυσκολίες. Του έμαθαν να υπολογίζει μόνο στις δικές του δυνάμεις, ατσάλωσαν τον χαρακτήρα του. Μπορεί να μην είχαν λαλιά, έκαναν όμως τον άνεμο να μιλά γι’ αυτά, να του περιγράφουν τις ομορφιές της κορυφής και να του δίνουν κουράγιο να συνεχίσει.

Οι ηδονιστές της φιλαρχίας κατέστρεψαν την παράγκα μιλώντας αόριστα σε τρίτο πρόσωπο για την Πολιτεία και τις ευθύνες της. Λες και οι ίδιοι δεν είναι μέρος του πολιτικού ζατρικίου.

Η παράγκα δεν γκρεμίστηκε γιατί κάποιοι ντράπηκαν. Αυτό το συναίσθημα έχει απονευρωθεί από τον πολιτικό οργανισμό. Η παράγκα γκρεμίστηκε για να πλαστογραφηθεί η ιστορία ενός κοριτσιού που είχε το σθένος να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που του παρουσιάστηκαν φτάνοντας στην κορυφή.

Τελευταία Νέα